week 1 - 2006

zaterdag 07 januari 2006 19:42

Waar staan we? Als ChristenUnie moeten we, zo denk ik, ons niet op voorhand rijk rekenen. De sfeer in de partij is gelukkig erg goed. Lokaal en provinciaal draait de partij goed tot zeer goed. In veel steden hebben ChristenUnie-wethouders laten zien wat ze waard zijn. Daar zaten ook een aantal 100.000-plus steden bij. Ook de Tweede Kamerfractie doet wat binnen haar mogelijkheden ligt. Ik heb daar een goed gevoel bij. De peilingen zijn ook positief. Goede gevoelens en peilingen leveren echter geen zetels op. Uiteindelijk gaat er om dat de kiezer straks haar stem aan de ChristenUnie moet gaan geven. Vertrouwen heeft en geeft aan de mensen die de partij vertegenwoordigen. Dat gebeurt pas op de dag van de verkiezingen. Een voorschot nemen op de einduitslag van die dag heeft daarom weinig zin en kan een valkuil zijn.

Na een heerlijk ontspannen weekje vakantie in Limburg met het gezin ben ik weer thuisgekomen. Ik moet altijd mijn huis verlaten om me te kunnen ontspannen. Als ik thuis blijf, blijf ik altijd werken. Ik had het wel even nodig om bij te komen. Nu kan ik er weer tegen aan.
 
In de komende weken zal dat naast het ‘gewone’ kamerwerk vooral ook betekenen dat ik veel het land zal ingaan. De gemeenteraadsverkiezingen zijn een lokale zaak, maar waar het kan zullen we onze raadsleden en wethouders wel gaan ondersteunen. Ik heb mijn agenda tot begin maart helemaal vol staan met spreekbeurten en werkbezoeken. Politici wordt wel eens verweten dat ze alleen tegen de verkiezingen de burger opzoeken. Degene die mijn weblog de afgelopen jaren gevolgd hebben, weten dat dit verwijt mij in ieder geval niet gemaakt kan worden. Ik ga graag en veel op pad. Politiek moet je niet alleen vanaf het papier en in de vergaderzalen bedrijven. Ik ga daarom altijd graag op pad. In gesprek met mensen. Voelen, ruiken, zien en horen wat er leeft. Het is onmisbaar voor mijn functioneren als kamerlid. Als ik na afloop van een werkbezoek bedankt wordt voor mijn komst, heb ik daarom vaak de neiging de mensen die me ontvangen hebben te bedanken voor de geboden gelegenheid om mijn kennis en inzichten verder te vergroten.
 
Enschede, Meppel, Amersfoort, Borger, Oudewater, Hattem, Nijkerk, Oldebroek, Groningen, Ridderkerk, Apeldoorn, Nijkerk, Bunschoten-Spakenburg, Almelo, Zwartewaterland en Zwolle. Ik kom eraan.
 
In de afgelopen week zijn we het kalenderjaar 2006 ingestapt. Ik wens al de lezers van mijn weblog een gezegend jaar toe. De jaarwisseling is dit jaar gelukkig redelijk rustig verlopen. Vorig jaar waren we allemaal vol van de verschrikkelijke gevolgen van de tsunami. Ik herinner me ook nog een aantal jaren geleden de cafébrand in Volendam (2001). Voor mensen die door deze rampen direct getroffen zijn, zal een jaarwisseling altijd moeilijk zijn.
 
Ongelofelijk overigens hoeveel geld er weer in kruitdamp is opgegaan. Daar hebben mensen dus wel geld voor. Dat doet niets af aan het feit dat minister Zalm het probleem van de armoede kort geleden niet had moeten bagatelliseren. Wie wordt daar nu wijzer van? Het simpele feit dat overal in Nederland voedselbanken de grond uit schieten is toch veelzeggend. Ik schaam me voor deze voedselbanken in mijn land, al ben ik trots op de mensen die zich daar belangeloos voor inzetten. De problematiek van de armoede is een grote schaduw over het functioneren van het kabinet Balkenende II. De SP kwam tot eenzelfde conclusie en onderstreepte dat door blikjes zalm bij voedselbanken te gaan uitdelen. Iets teveel eer voor minister Zalm, volgens mij.
 
Wat zal het jaar 2006 politiek gaan brengen? Wie het weet, mag het zeggen. Oké, ik begin. Ik denk dat in 2006 vooral de verkiezingskoorts steeds verder zal oplopen. Allereerst de opmaat naar de gemeenteraadsverkiezingen. Natuurlijk het zijn lokale verkiezingen, maar iemand als van Aartsen heeft zijn politieke lot min of meer aan de uitslag van deze verkiezingen verbonden. Voor D66 en het CDA maar ook voor de ChristenUnie is het een belangrijk ijkmoment.
 
Waar staan we? Als ChristenUnie moeten we, zo denk ik, ons niet op voorhand rijk rekenen. De sfeer in de partij is gelukkig erg goed. Lokaal en provinciaal draait de partij goed tot zeer goed. In veel steden hebben ChristenUnie-wethouders laten zien wat ze waard zijn. Daar zaten ook een aantal 100.000-plus steden bij. Ook de Tweede Kamerfractie doet wat binnen haar mogelijkheden ligt. Ik heb daar een goed gevoel bij. De peilingen zijn ook positief. Goede gevoelens en peilingen leveren echter geen zetels op. Uiteindelijk gaat er om dat de kiezer straks haar stem aan de ChristenUnie moet gaan geven. Vertrouwen heeft en geeft aan de mensen die de partij vertegenwoordigen. Dat gebeurt pas op de dag van de verkiezingen. Een voorschot nemen op de einduitslag van die dag heeft daarom weinig zin en kan een valkuil zijn. Dat moeten we ook geleerd hebben van de afgelopen verkiezingen. Laten we in vertrouwen op degene in wiens dienst we staan ‘gewoon’ ons werk blijven doen. Dan is een verkiezingsuitslag straks wel van belang, ik zou liegen als ik dat ontken, maar niet van doorslaggevend belang. Ora et Labora!
 
Opvallend vind ik overigens dat in een aantal gemeenten D66 niet meer aan de verkiezingen zal gaan deelnemen. Te weinig kader. Opvallend vind ik ook dat lokale CDA-ers in interviews aangeven veel socialer te zijn dan het kabinet waar hun partij aan meedoet. Dat deed bijvoorbeeld de vrouwelijke lijsttrekker van het CDA in mijn woonplaats Zwolle. Een slechte verkiezingsuitslag voor het CDA zal, zo denk ik, nog wel eens gevolgen kunnen hebben voor de positie van Balkenende. Al is het de vraag of men een redelijk alternatief heeft. Dat zal Verhagen niet zijn. Zijn op persoonlijke titel gemaakte opmerking (kan dat als je als fractievoorzitter van de grootste regeringspartij een interview geeft?) dat de Tweede Kamer wel naar 100 leden kan, zie ik overigens als een diskwalificatie van onder andere zijn eigen grote fractie.
 
Nu we het toch over deze grote fractie hebben: als het om Afghanistan gaat heeft het CDA onverwacht de eis gesteld dat 2/3 van de Tweede Kamer voor uitzending moet zijn. Hiermee heeft het CDA, tegen alle spelregels in die voor dergelijke uitzendingen gelden, de PvdA in een belangrijke functie gemanoeuvreerd. Daar weet Bert Koenders wel raad mee. Ik begrijp dit absoluut niet. Het was niet nodig. Nu voegt men zich in het rijtje van fracties die tegen de eerder gemaakte (zorgvuldige) afspraken voor uitzending van militairen handelen. Waarom heeft het CDA deze positie niet exclusief aan D66 gegund, die daar uit vrije beweging vanuit een kamikazeachtige strategie voor gekozen heeft? Balkenende zal, zo melden bronnen rond het kabinet, in de komende week proberen van een voornemen een besluit te maken. Ik ken zijn recept niet, maar ik kan er momenteel geen cake meer van bakken. We wachten echter het baksel met belangstelling af. Het zal ongetwijfeld erg gisten.
 
Deze week vooral ook aandacht voor de situatie rond Sharon. Het is zorgelijk wat er in Israël gebeurt. De instabiliteit is groot. Het is te hopen dat de instabiliteit in het Midden-Oosten in de komende dagen niet verder vergroot zal worden. Terecht overigens dat de Vaste Kamercommissie van Buitenlandse Zaken in deze situatie een reis naar Israël geannuleerd heeft.
 
Deze week gefascineerd gekeken naar de oude beelden van het jubilerende NOS-Journaal. Wat een mooie historische documenten. Daar kan ik geen genoeg van krijgen. NOS, bedankt.
 
 
Labels
Arie Slob

« Terug

Reacties op 'week 1 - 2006'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.