De laatste week van het reces zit er weer op. In deze week heb ik er weer wat tandjes bij gezet. Dan is de overgang naar de overvolle vergaderweken niet zo groot. Deze week ook enkele werkbezoeken afgelegd. Zo ben ik woensdag naar Amsterdam gegaan om over het industriebeleid na te denken op uitnodiging van het SIC (zie www.sic.nl). Het bedrijf Draka (dat staat voor draden en kabels) fungeerde als gastheer. Boeiend om te zien hoe een dergelijk bedrijf functioneert. Nooit geweten dat er in een gemiddelde auto ongeveer 10 kilometer draad/kabel zit. De industrie staat, dat is duidelijk, weer op de politieke agenda. Ik ben blij dat ik daar een constructieve bijdrage aan hebt kunnen leveren als indiener van de motie die tot de zogenaamde industriebrief heeft geleid. In februari zullen we met Brinkhorst en van Gennip over de industriebrief in gesprek gaan.

 

Donderdag heb ik met Marjette (voor het eerst) wat rondgekeken op de vakantiebeurs in Utrecht. Als je dat ziet kun je niet volhouden dat Nederland in een recessie zit. Tenminste, een deel van de Nederlanders lijkt daar ogenschijnlijk niet veel last van te hebben. Aan het eind van de middag ben ik in Voorthuizen om aanwezig te zijn bij een diner-bijeenkomst van Focaris, de vereniging van christelijke zorginstellingen. Ik ben gevraagd om daar wat te zeggen. Ik moet daardoor wel een verzoek van het programma B&W laten lopen om met Maurice de Hondt in discussie te gaan over bestuurlijke vernieuwing. Het is niet anders.

 

Vrijdag ben ik te gast bij de Zonnehoek, een christelijke school voor Speciaal Onderwijs en Voortgezet Speciaal Onderwijs (ZML) en steunpuntschool voor met een stoornis in het autistisch spectrum (zie www.zonnehoek.apeldoorn-onderwijs.nl). Ik wordt hartelijk ontvangen en krijg in korte tijd veel informatie en wordt in staat gesteld wat rond te kijken in de verschillende groepen en locaties. Eind januari gaan we met minister van der Hoeven in gesprek over deze categorie onderwijs en dan is het goed om dit soort bezoeken af te leggen. Ik ben overigens iedere keer weer onder de indruk van de leerkrachten die met deze kinderen werken. Daar is veel geduld en liefde voor nodig.

 

Zaterdag ben ik ’s-morgens op het partijbureau van de ChristenUnie. Er is een gebedsbijeenkomst belegd waar ik een bijdrage aan mag leveren. Het raakt mij als de aanwezigen bidden voor de wereld, ons land en de politiek. Er wordt onder meer gebeden voor Balkenende, maar ook voor Geert Wilders en Hirsi Ali die bedreigd worden.

 

Hirsi Ali zal volgende week weer terugkomen, zo is aangekondigd. Ik zie het al voor me: de pers zal over elkaar heen vallen om haar te kunnen spreken en in beeld te krijgen. Ik hoop dat mijn collega weer snel het echte Kamerwerk kan oppakken. Voor haar zou het goed zijn als ze zich wat zou gaan verbreden als het om de thema’s gaat die ze onder handen heeft. Zie dit als een ongevraagd advies. Misschien is het dossier speciaal onderwijs wat voor haar.

 

Deze week opnieuw discussies over een mogelijke verlenging van de bijdrage van Nederland in Irak. Een mooie test om te zien waar de coalitie staat. Dat zal de komende maanden sowieso een interessante observatie worden. Ik heb in de afgelopen weken lokale D66-ers gesproken die zeer ontevreden zijn. In de opmaat naar de gemeenteraadsverkiezingen zouden wel eens meer lokale afdelingen hun naam kunnen gaan wijzigen. Het grondvlak bladdert af. En wat gebeurt er als de Eerste Kamer de deconstitutionalisering van de benoemingswijze van de CdK en de burgemeester wegstemt. Dat kan altijd nog. De VVD zal de hete adem van o.a. Wilders in de nek blijven voelen. Van Aartsen heeft al laten zien met die druk moeilijk te kunnen omgaan. En het CDA? Mochten ze weer een echte sociale agenda willen gaan volgen, dan zal dat de nodige discussies/spanningen met de VVD gaan opleveren. Ik voorspel boeiende tijden. Blijf het volgen. 

Ik las overigens dat mijn collega Nawijn ook een eigen partij overweegt. Heeft hij het op de heupen gekregen na  zijn contact(en) met Filip de Winter en de daarbij meekomende publiciteit?