De laatste volledige kamerweek voor het kerstreces is aangebroken. Maandag bereid ik me thuis voor op de presentatie van het rapport van de commissie Duivesteijn. Ik heb de laatste drukproef van het rapport maandagmiddag met een snelbode thuisbezorgd gekregen. Ik ben zeer tevreden over de inhoud. Het is het resultaat van een jaar hard werken. Nu maar hopen dat er voor de presentatie van het rapport niets uitlekt in de media. Dat schijnt een beetje bij de mores te horen, maar ik vind het altijd een teken van zwakte. Ik heb maandagmiddag nog wel een interview met de Zwolse Courant. Niet over de inhoud van het rapport, maar wel over mijn beleving van het geheel. Het interview zal woensdag geplaatst worden.

 

Dinsdagmorgen haalt de Volkskrant uit met wat wel de journalistieke klapper van het jaar 2004 genoemd mag worden: de publicatie van de interviews met prins Bernhard. Het boekje wat de prins met terugwerkende kracht over zijn leven open doet is, zo denk ik, pijnlijk voor de familie. Mijn sympathie met wijlen koningin Juliana wordt door de inhoud van deze interviews alleen maar vergroot. Wat moet zij zich eenzaam hebben gevoeld in haar huwelijk. Als ChristenUnie besluiten we met een ingetogen reactie te komen.

Bij de stemmingen wordt mijn motie aangenomen die het mogelijk moet maken dat raadsleden individueel een lagere vergoeding krijgen. Dat kan in bepaalde situaties (bv bij WAO-uitkeringen) nodig zijn om geen onnodig (financieel)  nadeel te hebben van het feit dat men in een vertegenwoordigend orgaan zitting neemt. Ik ben hier al meer dan drie jaar mee bezig. Heb telkens bot gevangen bij de regering. Fijn dat een meerderheid van de Kamer (behalve CDA en VVD) vindt dat dit nu echt eens geregeld moet worden. 

Dinsdagmiddag neemt medewerker Reinier Koppelaar afscheid van de fractie. Hij gaat in januari met zijn vrouw Maaike voor de Verre Naasten in Papua werken. We zullen hem missen. Reinier was een uitstekende kracht en stond ook hoog op de kandidatenlijst (7^e plaats). In zijn afscheidsbundel voorspel ik dat we hem in 2011 wel weer terug zullen zien. De tijd zal het leren. ‘s-Avonds ook het kerstdiner met de fractie. Op ons menu ontbreekt de ganzenlever! Zowel André als ik verlaten het diner iets eerder. André voor een algemeen overleg over het prostitutiebeleid en ik omdat we als TCI de perspresentatie nog door zullen spreken. Daar zijn we nog wel even mee bezig. Tegen middennacht word ik door een taxi bij mijn logeerplek afgeleverd.

 

De woensdag staat in het teken van de presentatie van het rapport van de commissie Duivesteijn. Ik laat de eerste uitreiking van het rapport aan journalisten om 06.00 uur voor wat het is. Een mooie klus voor de voorzitter en vice-voorzitter. Om 08.00 uur ben ik wel in het kamergebouw. Nog even mijn eigen tekst voor de presentatie doornemen en wat vragen beantwoorden van fractiegenoten over het rapport. Om 09.30 uur komen we als commissie bij elkaar. Jawel, Adri heeft zijn Frans Bauer-overhemd aangedaan. Twee Vandaag maakt er mooie opnamen van. Adri kan als hij ooit met zijn Kamerwerk stopt wel een eigen kledinglijn gaan beginnen. Complimenten overigens voor de wijze waarop hij aan de commissie leiding heeft gegeven. Om 10.00 uur de briefing voor de Vaste Kamercommissie van Verkeer en Waterstaat. Om 11.45 uur lunchen we nog als commissie. Dat levert het NRC-Handelsblad ’s-middags nog een aardige foto op. Ik heb het niet zo met foto’s van etende politici, maar goed. Om 12.15 uur begint onze presentatie. Allereerst krijgt voorzitter Weisglas een exemplaar van het rapport overhandigd. Daarna krijgt ieder commissielid de gelegenheid een deel van het rapport te presenteren. Ik ontferm me over de aanbesteding en de vormgeving van de HSL-Zuid. Na afloop van de presentatie staan we de pers nog verder te woord. Ik heb onder meer een interview met het ND en de Kamerbode. Ik kan op tijd naar huis. Via radio en televisie volg ik in de loop van de dag en avond de commentaren op ons rapport. Dat valt niet tegen. Zelfs het ministerie van VenW heeft een positief commentaar. Dan moet je oppassen.

 

Donderdag ben ik weer op tijd in den Haag. Vandaag heb ik twee overleggen. Allereerst met minister Peijs over de spoorconcessies. Door geschuif in de agenda kan ik daar alleen de eerste termijn maar bij zijn. Ik ben nog steeds niet tevreden over wat ons wordt voorgelegd. Ik vraag de minister om wat finetuning. Ook heb ik een overleg met minister Veerman over het visserijbeleid. Volgende week maandag en dinsdag heeft hij daarover overleg met de collega’s uit de EU. We binden het hem op zijn hart om met goede resultaten voor Nederland terug te komen. Vooral voor de platvis zien de eerste quotavoorstellen er niet goed uit. Tussendoor bereiden we vandaag met medewerkers de stemmingen nog voor. We stemmen direct na de middagpauze. Bij de stemmingen over de OCenW-begroting haal ik twee fraaie amendementen binnen (met collega Hamer van de PvdA ingediend) m.b.t. de schoolbegeleidingsdiensten. Minister van der Hoeven weigerde onze vorig jaar ingediende amendementen meerjarig uit te voeren. Oké, dan dienen we ze gewoon nog een keer in. Iedereen hield zich gelukkig aan het eerder ingenomen stemgedrag. Ik zie dat Wilders weer terug is in de Kamer. Hij is een paar plaatsjes naar voren opgeschoven. Overal camera’s en klikkende fototoestellen. Dat trekt altijd een aantal collega’s aan. Tussen de middag ben ik ook bij een werklunch met prins Willem-Alexander. Met een aantal collega’s spreken we met de prins over het waterbeleid. Wat een afwisselende baan heb ik toch.

 

Vrijdag ben ik thuis en realiseer ik me dat het kerstreces er nu snel aankomt. Ik heb maandag nog wel een lange vergaderdag over het zogenaamde MIT (infrastructuurbeleid) met minister Peijs. Ik reageer nog op de plannen van de VVD om het VMBO af te schaffen. Zelden een zo ondoordacht plan gezien. Ik waarschuw de VVD om het VMBO niet de vernieling in te praten. Dat risico is niet ondenkbeeldig. Op Teletekst zie ik later op de dag dat de waarschuwing is weggevallen en dat ik vind dat de VVD het VMBO de vernieling in praat. Het valt niet mee om de nuance vast te houden.

 

Balkenende heeft vandaag de twijfelachtige eer om als EU-voorzitter Turkije een eerste ingang tot de Europese Unie te verschaffen. De tijd zal leren of hij daarmee het paard van Troje heeft binnengetrokken. Netwerk laat ’s-avonds aardige beelden zien van de inspanningen die Balkenende heeft geleverd. Bij mij thuis zijn ze vooral geïnteresseerd in het feit of hij zijn aangepaste schoen(en) nog draagt.

 

’s-Avonds bekijk ik met Marjette een DVD van de film de Tweelingen. We hebben deze film die gebaseerd is op het gelijknamige boek van Tessa de Loo ooit eerder gezien, maar het blijft de moeite waard. Esther en Aron zijn naar een feest in Zwolle. Ik lig allang te slapen als ze thuiskomen. Gelukkig heb ik een echtgenote die haar ouderlijke verantwoordelijkheden op dit punt wat serieuzer neemt. 

Zaterdag opnieuw me beziggehouden met het MIT. Ook nog op kraamvisite bij mijn oud-medewerker Guido en zijn vrouw. Ook nog naar een voorspeeluur van Aron. Hij zit al weer enige jaren op pianoles'en mag zijn kunsten vertonen. Hij heeft gekozen voor een nummer van Marco Borsato ('Nooit meer een morgen'). Ik geloof niet dat we hier kunnen spreken van de vruchten van de opvoeding. Hij maakte overigens maar één klein foutje.  Het kan overigens geen toeval zijn in deze week dat één van de aanwezigen de Turkisch Marsch van Mozart speelt. Misschien een aardig ideetje voor Balkenende als hij nog een nieuwe beltoon voor zijn mobiel zoekt!