Afgelopen week voerde hij gesprekken met een breed scala aan mensen - zowel aan Israëlische als aan Palestijnse zijde.

In hoeverre heeft dit bezoek -uw eerste aan Israël- uw beeldvorming veranderd?
„Mijn opvattingen over dit conflict zijn niet ingrijpend veranderd. Door zo'n bezoek krijgen de dingen wel vlees en bloed. Als je in Nederland zit, kun je nooit dit gevoel bij de informatie krijgen."

Hoe komt het volgens u dat de beeldvorming in Europa zo eenzijdig is, en vooral sterk pro-Palestijns?
„We leven in een beeldcultuur. Aan Palestijnse zijde vallen veel slachtoffers. Dat levert beelden op die emotie en een bepaalde stemming oproepen. Op een bepaalde manier is hier ook sprake van een mediaoorlog. En daarbij legt Israël het af in de beeldvorming."

Rekent u het tot uw taak om in de Nederlandse politiek ook de andere kant van het conflict naar voren te brengen?
„Dat deden we al. We proberen al tegenwicht te bieden tegen de tendens om alleen maar de Palestijnse kant te belichten. Overigens wil ik daarmee zeker niet het leed van de Palestijnse bevolking bagatelliseren. Iedere dode is er een te veel. We moeten echter niet uit het oog verliezen dat Hamas begonnen is. Al acht jaar lang wordt Israël beschoten.

Daarnaast moeten we niet vergeten dat er nog een dimensie achter deze oorlog zit. Iran heeft Hamas bewapend en getraind en voert in feite op afstand oorlog tegen Israël. Dan heeft Israël het volste recht zijn burgers te beschermen."

Zit er niet nog een diepere dimensie achter deze oorlog, namelijk de haat tegen het Joodse volk?
„Dat denk ik zeker. Wat dat betreft heeft (SP-Kamerlid, RD) Van Bommel ook heel verkeerde woorden gebruikt toen hij deze week opriep tot een vreedzame intifada. Hij beseft werkelijk niet wat hij zegt. Intifada is in het Midden-Oosten synoniem met geweld, op een verschrikkelijke manier. Vooral richting allochtonen is dit een slecht signaal. Zij hebben op grond van hun religie al een bepaalde houding richting Israël. Die wordt door dit soort uitlatingen versterkt."

De ChristenUnie bepleit een staakt-het-vuren en de stationering van een internationale vredesmacht. Om met een bestand te beginnen: moet Israël juist nu niet doorzetten en het karwei afmaken?
„Een staakt-het-vuren moet in de eerste plaats van twee kanten komen. Iedereen verwijt Israël dat het geen bestand accepteert, maar Hamas stopt ook niet. Het is verder van wezenlijk belang dat een bestand niet voor een korte periode wordt gesloten. Anders begint het ‘feest' weer opnieuw. En de wapensmokkel richting Hamas moet stoppen, dat is ook in het belang van Egypte. Overigens moeten we niet de illusie hebben dat alles kan worden uitgeschakeld."

Een aantal Israëlische bewindslieden heeft openlijk gezegd dat het uiteindelijke doel van deze operatie de vernietiging van Hamas is. Hoe kijkt u daar tegenaan?
„Ik denk dat dat niet mogelijk is. Je kunt wel hun infrastructuur vernietigen. En dan hopen dat ze zulke tikken krijgen dat ze niet meer de positie en de wapens kunnen krijgen die ze hadden. Overigens moet je daarbij oppassen dat andere extremistische groeperingen zich daardoor juist weer meer gaan manifesteren."

De CU is ook voor stationering van een internationale vredesmacht. Denkt u dat Israël de handhaving van zijn veiligheid aan buitenlandse troepen zal uitbesteden?

„Daar zullen de partijen in onderhandelingen uit moeten komen. Het is duidelijk dat een missie die alleen uit waarnemers bestaat geen zoden aan de dijk zet. Als er iets wordt gestationeerd, moet dat een missie zijn met een stevig mandaat die de bevoegdheid heeft in te grijpen en te ontwapenen als dat nodig is. Overigens ben ik altijd in voor een betere suggestie."

De aankomende Amerikaanse president Obama heeft gezegd onder voorwaarden met Hamas te willen praten. Vindt u dat een goede suggestie?
„Dat kan alleen als Hamas de staat Israël erkent. Dat doet ze niet, dus lijkt er mij geen enkele basis om te praten. Hamas is een terroristische organisatie die al jaren bezig is Israël te bestrijden. Wat voor basis heb je dan? Ik begrijp overigens wel dat Obama impasses wil doorbreken."

Er leeft nogal wat zorg over het lot van Palestijnse christenen, vooral tijdens dit conflict. Heeft u nog contact met hen gehad?
„Nee, we hebben tijdens deze reis geen gesprekken met hen gehad. Maar het is zeker zo dat zij enorm kwetsbaar zijn."

(Reformatorisch Dagblad, 12 januari 2009)