Deze week heb ik voor een deel thuis gewerkt, ben ik in den Haag geweest en ook op pad. Zo was ik afgelopen vrijdag te gast bij Xnoizz Flevo Festival in Liempden. Geweldig om daar weer te zijn. Circa 9000 (christen) jongeren vermaken zich daar drie dagen lang met veel muziek, seminairs enz. enz. Opvallend dat overal in de media Lowlands genoemd wordt en dit festival (dit jaar al voor de 30e keer!) door bijna alle media genegeerd wordt. Mijn zoon Aron heeft me naar Liempden gereden. Aron is vanwege zijn stage betrokken geweest bij de organisatie van evenementen in Biddinghuizen (o.a. Opwekking en Lowlands). Hij vond het wel leuk om ook eens hier te kijken. Ook Shahied Badoella, hoofd communicatie partijbureau ChristenUnie, was aanwezig.

Ik was uitgenodigd voor een debat met mijn collega Boris van der Ham (D66) over de scheiding tussen kerk en staat. Ik waardeer het dat Boris ook altijd op dit soort uitnodigingen in gaat. Het was namelijk niet de eerste keer. Vorig jaar kruiste we met elkaar de degens over ongeveer hetzelfde onderwerp tijdens een bijeenkomst van studenten in Leiden. De meningsverschillen zijn (helaas maar niet verrassend) gebleven.

D66 legt de scheiding van kerk en staat (teveel) uit als een scheiding tussen geloof en politiek. Dat is een grote misvatting. Helaas komt dat steeds vaker voor. Ook ik vind dat kerk en staat van elkaar gescheiden moeten zijn (onderscheiden posities en verantwoordelijkheden), maar dat wil niet zeggen dat daarmee ook het geloof uit het publieke domein verbannen moet worden. Als christen-politicus laat ik mijn geloof echt niet aan het haakje van de kapstok hangen als ik thuis de voordeur uitstap. Het drijft mij in mijn handelen. Daar moet in de politiek, zo vind ik, net zoveel ruimte voor zijn als voor andere overtuigingen.  

Tussen ons en het publiek ontstond enige discussie over de ruimte die het bijzonder onderwijs zou moeten hebben om aandacht aan de schepping te geven. D66 heeft zich enige jaren geleden daar fel tegen verzet. Alleen bij de godsdienstlessen mocht dat gebeuren en anders niet, zo gaf inmiddels oud-kamerlid Bert Bakker toen aan. Boris had aangegeven dat hij het daarmee eens was. Ondertussen had hij tijdens het debat ook steeds benadrukt dat er ruimte moest zijn voor eigen keuzen en dat de overheid de samenleving niet teveel moest opleggen. Dan moet je, zo vind ik, dus ook consequent zijn en scholen de ruimte bieden om wanneer en waar ze dat ook maar willen aandacht voor de schepping te vragen.

Donderdag was er voor het eerst na de vakantie weer overleg met 'onze' bewindspersonen. Goed om dat contact weer te hebben. De Tweede Kamer is met reces, maar de regering is volop bezig de begrotingsknopen door te hakken. Daar zullen ze de komende week ook nog wel druk mee zijn, vermoed ik zo. Grappig om nu in kranten al allerlei beschouwingen én commentaar van de oppositie te lezen op wat er in de boezem van het kabinet gaande zou zijn. Laten we eerst maar eens afwachten waar het kabinet daadwerkelijk mee gaat komen.  Dan is er nog tijd genoeg over voor het geven commentaar.

Deze week ook weer veel media-aandacht voor het comité van ex-moslims. Ik heb zelf ook het verzoek ontvangen om een steunverklaring te onderteken. Er zat echter nog geen steunverklaring bij de mail. Ik heb hen gevraagd dit eerst maar eens op te sturen.  Het zal overigens zeer de vraag zijn of ik onder dergelijke verklaringen mijn handtekening zal zetten. Ik heb persoonlijk wel gevoel voor het onderwerp dat dit comité bezighoudt. Ook ik ken ex-moslims die het na hun breuk met de Islam zeer moeilijk hebben gekregen. Met name uit de tijd dat ik voorzitter van Gave was. Het ging dan meestal om moslims die christen waren geworden. Voor velen betekende dat een breuk met hun omgeving.  Gelukkig ken ik ook ex-moslims die dat niet hebben meegemaakt, maar toch. De Islam heeft moeite met het omgaan met ex-geloofsgenoten.

Het comité heeft een punt als het dat daar aandacht voor vraagt. Moeite heb ik echter met de wijze waarop dit comité zich steeds meer presenteert. Ook begint de zaak steeds meer (eenzijdig) te politiseren. In dat opzicht stoort het mij bijvoorbeeld dat iemand als Mark Rutte zich zo publiekelijk afficheert met een persoon als Ehsan Jami. In het bijzonder dat hij zich daarbij afzet tegen Wouter Bos, die in mijn ogen terecht heeft aangegeven dat het weinig vruchtbaar is om moslims te beledigen en kwetsen (Rutte: "Bos gaat beschamend met Jami om", "Slappe houding van PvdA in integratiedebat"). Het onderwerp Islam en integratie van moslims is in ons land nog steeds zeer beladen. Dat is de laatste weken eerder meer dan minder geworden. Dan past het politici om daarin pacificerend op te treden en niet nog eens extra olie op het vuur te gooien.