Bijdrage coronadebat 4 november
Het is vandaag dankdag. En misschien voelt het helemaal niet als een dankdag. En toch wil ik er even bij stilstaan. En ja, we nemen maatregelen. Ingrijpende maatregelen die ons allemaal raken.
Maar toch is het wel mooi om dankbaarheid uit te spreken, richting de mensen in de zorg, onderwijs, politie, hulpdiensten, ambtenaren, richting vrijwilligersorganisaties, kerken. Mensen die echt aandacht aan een ander willen besteden. Maar ook dankbaarheid aan deze bewindslieden die dag en nacht werken in deze crisis en hun beste krachten daaraan geven. Dank daarvoor!
Dat neemt niet weg dat ik ook een aantal vragen heb. En er zit hier en daar ook wel een kritische vraag tussen.
Om met dat laatste te beginnen. Als ik kijk naar de maatregelen, kan ik ze niet allemaal terugleiden naar de routekaart. We hebben gevraagd om een routekaart, dat was de motie-Jetten. Die zei: maak het nou voorspelbaar, inzichtelijk. Waar gaan we nu naar toe? Wanneer doen we wat? En dan zijn er verschillende fases, verschillende pakketten. En nu zie ik verschillende maatregelen uit de verschillende fases. Uit de ‘zeer ernstige fase’, ‘lockdownfase’, soms gaan ze zelfs verder dan de ‘lockdownfase’, denk aan bijvoorbeeld de aantallen bij uitvaarten en huwelijken. Dat zorgt voor onduidelijkheid. Kan het kabinet daar nog eens duidelijkheid over geven?
Datzelfde geldt ook voor de scenario’s. Maak nou inzichtelijk wanneer je wat doet en met welk effect. Collega Asscher sprak net inderdaad over korter heviger ingrijpen, langer dingen laten voortduren, wat voor effect heeft dat dan? Als we ons daar rekenschap van kunnen geven dan kunnen we heel bewust en heel goed keuzes maken maar ook mensen meenemen in de keuzes die we maken. En wanneer gaan we dan naar het indammen van het virus?
De scholen blijven open. Dat is goed. Het is een cruciale plek van ontmoeting en ontwikkeling voor kinderen en jongeren.. Tegelijk ligt wel de sluiting van scholen in het voortgezet onderwijs op tafel in de regionale aanpak. Maar ook ik hoor het commentaar van burgemeester Bruls die zegt dat het niet zo’n goed plan is. Dat helpt niet. Dat je weer een openbare discussie krijgt over wanneer je wat doet en of die regionale aanpak nou wel of niet goed is. Graag enige eenduidigheid en ook graag dat soort discussies binnenskamers houden.
Thuiswerken. Dat gaat nog niet goed. Het OMT adviseert nadere afspraken te maken met werkgevers, omdat de oproepen tot dusverre onvoldoende zijn opgevolgd. Maar ik lees daar niets over in de kabinetsbrief, gaat het kabinet deze afspraken nog maken?
De situatie in de zorg is nijpend, ook in de dagbesteding. Klopt het dat de dagbesteding vanwege capaciteitsproblemen nu noodgedwongen op sommige plekken moet worden afgeschaald? Wat kan het kabinet doen om deze afschaling zo beperkt en kort mogelijk te houden?
En wat kunnen we breder doen om mensen in de zorg, die nu te maken krijgen met onbegrip als het gaat om die afschaling van zorg, te ondersteunen? Daar waar er in het voorjaar nog veel begrip was, iedereen ook heel warm om de zorg heen stond, zie je nu veel meer korte lontjes en krijg je fellere reacties. Hoe kunnen we naast het ziekenhuispersoneel staan en hen ook helpen?
Tot slot, ik wil de minister-president danken voor zijn warme aanmoediging om goed voor elkaar te zorgen. Om eenzaamheid te bestrijden. Mensen die eenzaam zijn, jong en oud.
Ik heb hier vaker gestaan om te vertellen over het initiatief ‘Niet Alleen’. Een initiatief van kerken en vrijwilligersorganisaties die juist in deze tijd er willen zijn voor anderen.
‘Niet alleen’ wil de komende maanden opnieuw de schouders eronder zetten, juist ook richting Kerst. Want: Kerst vier je – niet alleen.
Zíj willen er zijn voor de ander. Gehoor geven aan de oproep ‘let een beetje op elkaar’. En dus vraag ik aan het kabinet om de initiatieven van bijvoorbeeld Niet Alleen ook de komende maanden te steunen. Maandag vindt er overleg plaats met Niet Alleen, Present, Humanitas, Zonnebloem, vrijwilligersorganisaties die graag klaar staan voor anderen met mensen van onder andere het ministerie van VWS. Bespreek dan ook hoe we met elkaar de handen ineen kunnen slaan en een nationale beweging kunnen maken richting kerst. De NPO, commerciële omroepen zouden daarbij aan kunnen haken. Want juist in deze tijd moeten we tegen elkaar zeggen, je staat er niet alleen voor. Elkaar aanmoedigen om te laten zien dat we er voor elkaar zijn. En juist richting kerst. Want we staan er niet alleen voor, we doen dit samen.
