Afschaffing van de dividendbelasting
Ik heb jullie mails van de afgelopen dagen over de afschaffing van de dividendbelasting goed gelezen. Ik heb jullie tweets met bezwaren langs zien komen. De artikelen met het advies om deze belasting niet af te schaffen zijn me zeker niet ontgaan. En nu besluitvorming over het nieuwe belastingplan gaande is, wil ik jullie een paar van mijn overwegingen meegeven.
Ik wil me ook verantwoorden. Ik ben namelijk niet een soort politieke CEO, maar een volksvertegenwoordiger. Ik kan alleen maar doen wat ik nu doe omdat mensen mij vorig jaar hun vertrouwen hebben gegeven. Aan jullie wil ik rekenschap geven. En overigens ook aan wie níet op ons stemden, maar die dit onderwerp wel aan het hart gaat.
Er zijn veel bezwaren tegen de afschaffing van de dividendbelasting. Ik lees en hoor ze nu iedere dag. Het is goed om te weten dat wij al die bezwaren vorig jaar ook kenden toen we onderhandelden over een regeerakkoord. Alle argumenten lagen ook toen al op tafel. Op basis daarvan hadden wij vorig jaar al een helder standpunt: de ChristenUnie is tegen afschaffing van de dividendbelasting.
Nu, een jaar later, wegen we die inhoudelijke voor- en nadelen niet anders. Dat een deel van de coalitie voor afschaffing van deze belasting is, heeft daar niets aan veranderd. Dat de precieze hoogte per jaar varieert – wat nu begrijpelijkerwijs extra discussie oproept – ook niet. We waren immers al tegen en zijn nog steeds tegen. Als het niet in het regeerakkoord had gestaan of we nu in de oppositie zaten, dan hadden we tegen de afschaffing van de dividendbelasting gestemd. Die inhoudelijke weging was en is steeds dezelfde geweest.
Maar we hebben vorig jaar ook een andere weging moeten maken. Een afweging over een heel regeerakkoord, waar behalve de dividendbelasting nog veel meer in staat. Van dat akkoord moesten wij de nadelen enerzijds en de winst anderzijds óók wegen. Een akkoord waarbij wij de afschaffing van de dividendbelasting moesten slikken, terwijl de andere partijen soms weer moesten slikken bij de winstpunten van de ChristenUnie.
Het is die weging die we moesten maken. Juist deze dagen wil ik dus ook die winstpunten weer noemen. Graag zelfs:
- Belangrijke immateriële winst zoals de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, het starten van een actieprogramma ter voorkoming van onbedoelde zwangerschappen, hernieuwde bezinning op medisch-ethische onderwerpen, het opvoeren van de strijd tegen gedwongen prostitutie en het vergroten van de onderwijsvrijheid
- Een eerlijker belastingstelsel, waarbij gezinnen er jaarlijks een miljard op vooruit gaan via onder meer het kindgebonden budget en de kinderbijslag, waarmee de onrechtvaardige trend voor bijvoorbeeld eenverdieners wordt gekeerd
- Een lastenverlichting voor burgers van in totaal meer dan vijf miljard euro, terwijl we strengste bonusregels ter wereld handhaven voor bankdirecteuren en we consumptie en vervuiling zwaarder gaan belasten en arbeid juist minder
- Het commitment van deze coalitie aan de doelstellingen van Parijs, de extra investeringen in duurzame energie en innovatie die we doen om zorg te dragen voor de schepping
- Jaarlijks bijna twee miljard euro extra voor onderwijs, inclusief extra geld voor leraren en werkdruk, veel extra investeringen in politie en Defensie, veel extra geld voor hulp aan de allerarmsten elders in de wereld
Het is maar een korte opsomming van onderhandelingsresultaten waar we als ChristenUnie heel blij mee zijn en die soms een flinke concessie waren van de andere partijen uit deze coalitie. Maar ze staan wel in het regeerakkoord (op christenunie.nl/etalage staan er meer) waar zij en ik allemaal onze handtekening onder hebben gezet. Inclusief de afschaffing van de dividendbelasting…
Het geheel van dat regeerakkoord hebben we moeten wegen. En misschien hadden sommigen van jullie die weging anders gemaakt en voor de oppositie gekozen. Maar wij kozen ervoor om de winst te verzilveren en het verlies te nemen. Als we dat laatste niet hadden gedaan, hadden we het eerste ook niet bereikt, daar ben ik van overtuigd. De keus die we toen maakten, heb ik voorgelegd aan onze achterban – een intensieve, mooie avond in Hilversum – en ik heb me er in de media en op ons congres voor verantwoord.
Nu is het deze dagen en weken weer spannend. Er is veel kritiek op de naderende afschaffing van de dividendbelasting. Ik hoop dat ik duidelijk heb gemaakt dat ik de inhoudelijke kritiek meer dan begrijp. Maar andersom hoop ik ook dat jullie begrijpen dat we rond de dividendbelasting nu voor dezelfde keus staan als vorig jaar: wel of geen kabinet. En dan geldt dat mijn ‘ja’, ‘ja’ is, toen en nu. Een ‘ja’ tegen een per saldo mooi regeerakkoord, maar wel inclusief die beruchte meloen.
Wat ik daarom niet wil doen, is mijn woord breken en deze coalitie – vanwege een vorig jaar voorgenomen besluit – beëindigen. Wat ik wel wil, is met de winst die we behaald hebben, het verschil maken in de levens van heel veel mensen die het echt van onze inzet moeten hebben. Daarom zit ik in de politiek en voor niets en niemand anders. Met m’n beste weten, m’n beste kunnen en op hoop van zegen.
Hartelijke groet,
Gert-Jan Segers
