Palestijns beleid staat verzoening in de weg (opiniestuk AD)
Het conflict tussen Israël en de Palestijnen zit op politiek niveau muurvast. Joël Voordewind bezocht tijdens een werkbezoek projecten voor verzoening, die hem toch hoop geven.
Er breekt een spannende nieuwe fase aan in het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Donald Trump heeft immers aangekondigd een heel andere koers te gaan varen dan Obama. Deze heeft op de valreep de roemruchte resolutie 2334 van de VN Veiligheidsraad laten passeren, die de nederzettingen die Israël bouwde op de Westelijke Jordaanoever illegaal verklaart. Trump echter lijkt zich achter de Israëlische regering van premier Netanyahu op te stellen, die het aantal nieuwe nederzettingen juist verder laat groeien.
Onder dit politieke gesternte bezocht ik in januari Israël en de Palestijnse gebieden. Een werkbezoek in het teken van verzoening. Op politiek niveau zit het conflict dan wel muurvast, in het dagelijks leven zijn er tal van projecten en initiatieven, gericht op ontmoeting en samenwerking tussen Joden en Arabieren.
Ontmoeting is het kernbegrip. Ziad Sabateen is een van de oprichters van Path of Hope and Peace. Hij ontvangt ons bij hem thuis, in het dorp Husan op de Westoever, met zijn Joodse vrienden. Ziad vocht in de eerste intifadah en zat vijf jaar in een Israëlische cel. Hij gelooft niet meer in geweld. Nu werkt hij samen met Israëli's en zelfs met kolonisten, om een kliniek te bouwen vlakbij Husan. Een kliniek voor zowel Joden als Palestijnen, gerund door een gemengde medische staf.
Op kinderopvang Little Hearts in Jeruzalem zitten Joodse en Arabische kinderen. Hun verzorgers zijn Joods, Arabisch en van andere achtergronden. Sommigen moslim, anderen christen. De kinderen leren hier elkaars taal. Ook de ouders leren elkaar hier kennen.
De verzoeningsprojecten zijn niet gemakkelijk en vergen veel moed van de deelnemers. We maken zo'n ontmoeting mee, de dag na de aanslag met een vrachtwagen op Israëlische militairen in Jeruzalem. Als gevolg daarvan kan een aantal Palestijnse deelnemers niet komen. Ze komen de stad niet meer in.
In het groepje jongeren dat wel is gekomen, ontstaat al gauw een stevige discussie. De Palestijnse Lara werkt voor de PLO. Zij vertelt dat zij echt niet over haar gesprekken met Israëli's praat met de gemiddelde Palestijn op straat die 'kookt van woede'.
Kans op vrede
Hier ligt een probleem: het is Palestijns beleid om geen normale betrekkingen met Israëli's aan te gaan. Dit beleid staat volgens mij verzoening in de weg. Het officiële standpunt is: eerst een eigen staat en dan pas normalisatie van de betrekkingen.
De verzoeningsprojecten die ik heb bezocht, sterken mij in de overtuiging dat er veel meer kans op vrede en een eigen staat voor de Palestijnen ontstaat door ontmoetingen van onderop. Daarom ondersteunt Nederland dit soort verzoeningsprojecten, op initiatief van de ChristenUnie. Want de Bijbel roept ons op om Israël te zegenen en tegelijk roept Jezus ons op om vredestichters en bruggenbouwers te zijn.
