In Nederland zijn nog te veel mensen dak- of thuisloos. De ChristenUnie wil het aantal mensen dat dak- of thuisloos is in 2030 terugbrengen naar nul. Mensen raken vaak dak- of thuisloos omdat ze bijvoorbeeld verstrikt raken in regels en procedures of slachtoffer zijn van sociaal isolement. Om te voorkomen dat er mensen dakloos raken doen we een beroep op de samenleving. We streven naar een situatie waarin naar elkaar wordt omgezien, waarin mensen niet geïsoleerd raken en waarin zorg wordt geboden aan hen die het nodig hebben.

• Om dakloosheid te voorkomen, wordt geïnvesteerd in bestaanszekerheid, het creëren van voldoende betaalbare woningen en het voorkomen van huisuitzettingen.
• De kostendelersnorm moet verder worden aangepast. Bij het bieden van onderdak aan een naaste in acute (woning)nood is de kostendelersnorm niet van toepassing.
• Gemeenten krijgen een huisvestingsplicht voor mensen die uitstromen uit beschermd wonen en maatschappelijke opvang. Hierover worden prestatieafspraken gemaakt met woningcorporaties.
• Housing first is en blijft het leidende principe. Vanuit het hebben van een dak boven het hoofd, wordt iemand vanuit daar verder begeleid.
• Dak- en thuislozen worden kleinschalig opgevangen in eenpersoonskamers. Grootschalige slaapzalen, die soms nog voorkomen in maatschappelijke opvang, worden uitgebannen.
• De oorzaken van het dakloos raken van jongeren, zoals schulden, weinig woningen, etc., worden aangepakt.
• Gemeenten krijgen een wettelijke verplichting om jongeren die uitstromen uit de jeugdzorg passende ondersteuning en huisvesting te bieden.
• Voor dakloze jongeren van 18-21 jaar worden oplossingen via de bijstand mogelijk gemaakt door gemeenten, zonder willekeur, bijvoorbeeld via de bijzondere bijstand of individueel maatwerk via de Participatiewet. 
• In de bijstand wordt de zoekperiode (naar werk of opleiding) voor jongeren tot 27 jaar afgeschaft.