Deze week sprak de Tweede Kamer over een intens moeilijk onderwerp: abortus. Want voor elke vrouw die ongewenst zwanger is, voor elke vrouw die gedurende haar zwangerschap geconfronteerd wordt met het bericht dat het niet goed is met een kindje dat ze verwacht, voor elke vrouw die dit ooit heeft meegemaakt is dat intens verdrietig en overweldigend en helaas soms ook eenzaam. En daarom vraagt juist dit debat om zorgvuldige woorden. Alleen zo doen we recht aan het intense dilemma waar deze vrouwen niet om gevraagd hebben, maar waar ze wel moeten zoeken naar antwoorden.  

Dit debat voeren we op een moment dat er nog heel veel onzeker is. Maar afwachten is geen optie. Er is nog veel onbekend over de omikronvariant. De besmettelijkheid is veel hoger, zoveel is zeker. Over de ziektelast en de bescherming van vaccins moet nog veel duidelijk worden. Dat heeft het kabinet ook in de persconferentie duidelijk gemaakt.

Deze coronacrisis duurt nu al ruim anderhalf jaar en voorlopig is het eind helaas nog niet in zicht. Gelukkig weten we inmiddels wel welke middelen helpen in de strijd tegen het virus. Je houden aan de basismaatregelen, laten testen als je klacht hebt en in quarantaine bij een besmetting. Maar ook vaccinatie helpt, daarmee bescherm je jezelf en ook je omgeving. In de ziekenhuiscijfers zien we dat vaccinatie verschil maakt en ik ben dan ook blij dat we iedereen de ruimte geven om dit vaccin te nemen.

Als er iets is waarvoor ik ooit de politiek ingegaan ben, dan is het toch wel de strijd tegen gedwongen prostitutie. Het leed dat vaak vrouwen, maar soms ook mannen ondergaan is een vorm van leed die ik zo snel mogelijk uit de wereld wil helpen. Afgelopen week werd ik geconfronteerd met berichten over zogenaamde ruilprostitutie. Het gaat dan vrijwel altijd om mensen die kwetsbaar zijn, maar niet het geld hebben om een bepaalde dienst te kunnen kopen. Bijvoorbeeld het laten nakijken van je auto, of het laten doen van je tuin of cv-ketel.