Berichten geschreven door Roel Kuiper

Asbest is een groot gevaar voor de volksgezondheid. In 2015 werd daarom het besluit genomen om in 2024 alle asbestdaken in Nederland verwijderd te hebben. Een belangrijke juridische vraag is voor wiens verantwoordelijkheid en rekening deze verwijdering moet komen te vallen. Ook de kosten van de verwijderingsoperatie zijn een ingewikkeld punt. In sommige gevallen zijn de eigenaren van de asbestdaken, bijvoorbeeld boeren, niet in staat deze kosten op te brengen. 

Vandaag sprak ik voor de laatste keer bij de Algemene Europese Beschouwingen in de Eerste Kamer. Europa is meer dan een geografisch begrip, maar vaak ‘minder dan een antwoord’, zo citeerde ik de Brits-Amerikaanse historicus Tony Judt. Dit haal ik niet aan uit cynisme, dat zou mij niet passen, ik geloof in een Europese rechts- en waardengemeenschap. Wel is het meer dan ooit tijd voor een realistische benadering, juist nu, juist als burgers hun afkeer van een overal doordringende Europese invloed en hun wantrouwen over Europese besluitvorming onverbloemd en soms heel scherp uiten. 

‘De ChristenUnie-fractie in de Eerste Kamer vindt de inzet van particuliere beveiligers op koopvaardijschepen een goed alternatief voor marine-inzet, mits onder waarborgen.’

Dat is de samenvatting van mijn bijdrage aan het debat hierover in de Eerste Kamer. De overheid neemt uiteraard geen afstand van haar geweldsmonopolie, maar vergunt andere partijen geweld toe te passen. In het rapport De Wijkerslooth, dat een advies uitbracht, wordt aangegeven dat het hier in feite gaat om het verkrijgen van extra defensiecapaciteit. Deze lijn kunnen wij volgen en nut en noodzaak zijn ons ook duidelijk, mede gelet op de geluiden uit kringen van reders

"Voorzitter, het is goed dat wij ons in een openbaar debat hardop bezinnen op onze taakopvatting als leden van de Eerste Kamer. Het aanzien van de Eerste Kamer als onderdeel van de Staten-Generaal hangt samen met een integere en professionele invulling van het ambt van volksvertegenwoordiger, die immers uit, namens en voor het Nederlandse volk spreekt en handelt." Zo begon ik mijn bijdrage aan het integriteitsdebat in de Eerste Kamer. Onderstaand kunt u het vervolg van mijn bijdrage lezen, waarin ik onder andere heb gepleit voor een gedragscode voor de Eerste Kamer en haar leden.

"Voorzitter,de behandeling van voorliggende wet kent een bijzonder verloop. De indiening vond vijf jaar geleden plaats, mede naar aanleiding van enkele fraudegevallen die in de jaren daaraan voorafgaand speelden. Twee jaar geleden werd de wet hier ingediend en werd door de commissie VWS schriftelijk voorbereidend onderzoek gedaan. Daarna kwamen verkiezingen en een kabinetsformatie. In juli jongstleden kreeg deze Kamer haar antwoorden en werd de behandeling hervat. Inmiddels zijn we vijf jaar verder en is de wereld ook een stuk verder doorgedraaid. Zijn de analyses nog adequaat en is de in dit wetsontwerp aangewezen methode nog de meest geëigende? Dat is de vraag in dit debat. Mijn fractie heeft op menig punt aarzelingen", zo begon ik mijn kritische bijdrage aan dit debat. Onderstaand kunt u de rest van mijn bijdrage nalezen.

Tijdens mijn bijdrage aan het debat over het initiatiefvoorstel om de benoeming van de Commissaris van de Koning en van de burgemeester uit de Grondwet te halen ging ik onder andere te rade bij Kuyper: "Er is een lijn van denken waarin de zelfstandigheid van met name de gemeenten wordt benadrukt. Ter wille van het politieke leven zou zoveel mogelijk eigen verantwoordelijkheid moeten worden toegekend aan gemeenten. Daarbij past niet een van Rijkswege benoemde burgemeester, maar een door de gemeente voorgedragen burgemeester. Deze lijn van denken vindt steun in mijn eigen politieke traditie. Abraham Kuyper heeft al in Ons Program uit 1879 reeds de staf gebroken over de benoemde burgemeester en commissaris, die hij van buitenaf ‘ingezette’ figuren noemde. Hij noemde hen beide een ‘koninklijk inspecteur’ en de commissaris droeg daarenboven een ‘onvaderlandse titel’, want de commissaris was de prefect van een gewest, zoals de Fransen het ooit zagen. Dat Franse centralisme had Thorbecke overgenomen, zo luidde de kritiek. Een ander punt van kritiek was dat de door het Rijk benoemde personen de kleur hadden van het heersende bewind en al te dikwijls niet van de plaatselijke bevolking." Mijn gehele bijdrage aan dit debat kunt u hier nalezen.