Berichten geschreven door Hendrik-Jan Talsma

Kortgeleden liep ik een dagdeel mee met een wijkagent in een van de grote steden. En al wandelend door de wijk belandden we op een heuse ‘plaats delict’. De ruit van een woning was vernield. De bewoner, iemand in een begeleid wonen project, had de avond ervoor een kennis binnengelaten die als gevolg van ernstige psychische klachten en mogelijk middelengebruik nogal over zijn toeren was geraakt door de muziek die de bewoner draaide en dit afreageerde op de ruit. 

Een samenleving waarin burgers actief en constructief betrokken zijn bij inrichting en bestuur van hun eigen leefomgeving, waarin zij samen met de overheid verantwoordelijkheid nemen, omzien naar anderen, het goede zoeken en hun steentje bijdragen. Is dat niet geweldig?

“Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid”, aldus artikel 22 lid 2 van onze Grondwet. Deze kernachtige volzin is in tweeërlei opzicht treffend juist. Allereerst in staatsrechtelijk opzicht natuurlijk; De overheid in brede zin heeft een belangrijke taak – een zorgplicht - waar het gaat om wonen in Nederland.

Seksuele misdrijven zijn strafbare feiten die een enorme en blijvende impact kunnen hebben op het leven van slachtoffers en hun naasten. Misdrijven als deze raken immers aan de seksuele en lichamelijke integriteit, iets wat bijzonder kwetsbaar en breekbaar is. Plegers van seksuele misdrijven maken iets stuk dat in wezen niet meer te helen is. Daar komt nog eens bij dat seksuele misdrijven omgeven zijn door een complex van schuld en schaamte en dat ze soms ook nog eens buitengewoon moeilijk wettig en overtuigend te bewijzen zijn en die combinatie van factoren vergroot de kans op zogenoemde secundaire victimisatie, waarbij iemand ten gevolge van een vrijspraak of door het idee dat zij of hij achteraf misschien zelf ook anders had moeten handelen eigenlijk voor de tweede keer slachtoffer wordt.

Spionage is van alle tijden, maar kent wisselende verschijningsvormen. Van klassieke en Bijbelse voorbeelden als de vermomde Odysseus en de verspieders van Jozua, via iconische voorbeelden als de Enigma machine en de afluistertunnel onder Oost-Berlijn tot de realiteit van de afgelopen jaren, met trollenlegers, cyberaanvallen en schimmige praktijken op de parkeerplaats naast het gebouw van de OPCW.

Wetgeving met betrekking tot huisvesting neemt de afgelopen weken een prominente plaats in op de agenda van deze Kamer. En dat is terecht, want een dak boven je hoofd en het hebben van een plek die je ‘thuis’ kunt noemen is van enorme betekenis. Het bevorderen daarvan door de overheid is zelfs opgenomen in het hoofdstuk ‘grondrechten’ in onze Grondwet.

Toen Nederland in de jaren ’70 van de vorige eeuw te maken kreeg met terrorisme reageerde de overheid behoedzaam, maar vooral ook gefragmenteerd. Onder het glanzende chroomlaagje van de destijds veelgeprezen ‘Dutch approach’ verborg zich niet zozeer een pakketje schroot, maar wel een problematisch gebrek aan eenduidigheid.