Ruim drie jaar geleden hebben we als Kamer gedebatteerd over de Invoeringswet. Ik heb toen verteld - het was mijn maidenspeech - dat ik veel met de Omgevingswet heb. Het dorp waar ik geboren ben en alle landerijen in een straal van vijf kilometer, waren ons speelterrein. Mijn omgeving bestond uit weilanden, stukjes moeras, hutten, sloten en – als het vroor – het ijs waarop we schaatsten.  

“Gij zult niet doodslaan”. Deze fundamentele norm uit het zesde van de tien geboden is in ons strafrecht stevig verankerd. En daarin maakt de wetgever – zo zeg ik met instemming professor Cleiren na – een scherp onderscheid tussen de dood van een ander als beoogd en als niet beoogd gevolg. Gedragingen die zijn gericht op de dood van een ander of die als zodanig moeten worden beschouwd zijn daarom welbewust opgenomen in een andere titel van het wetboek van strafrecht dan gedragingen waarbij de dood van een ander niet beoogd of zelfs niet verwacht was.

Voor ons ter besluitvorming ligt de Wet invoering minimumuurloon. Aangezien dit mijn maidenspeech is en ik tot nu toe niets heb kunnen bijdragen aan de besluitvorming rond deze wet, gaat mijn dank uit naar de initiatiefnemers Van Dijk, Kathmann en Maatoug, die deze wet hebben voorgesteld. Als pleegmoeder en jeugdzorgmedewerker was het vaak moeilijk om jongeren uit te leggen hoeveel ze zouden verdienen als ze een baantje zouden nemen.

Simone Kennedy is het nieuwe Eerste Kamerlid van de ChristenUnie. Zij wordt op dinsdag 17 januari beëdigd en neemt daarmee de vierde Kamerzetel van de ChristenUnie in. Deze zetel werd tot voor kort ingenomen door Peter Ester, die recent is overleden. Simone zal plaatsnemen in de commissies Financiën, Koninkrijksrelaties en Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

Stel dat uw samenkomst wordt bezocht door iemand die prachtige kleren en een gouden ring draagt, en tegelijkertijd door een arme in haveloze vodden. Als u dan de eerste met alle zorg omringt en hem een mooie plaats aanbiedt, terwijl u tegen de tweede zegt dat hij mag blijven staan of bij uw voetbank op de grond kan zitten, “hebt u dan niet onder elkaar een onderscheid gemaakt en bent u zo geen rechters geworden met verkeerde overwegingen?”

Afgelopen zondag overleed op 69-jarige leeftijd dr. Peter Ester, toegewijd lid van de Eerste Kamer voor de ChristenUnie. Hij werd weggeroepen uit een nog zeer actief leven door een ernstige ziekte, waar hij al geruime tijd mee kampte. Een harde werker, scherp van geest, analytisch sterk, loyaal aan de zaak of de partij die hij diende, warm en belangstellend. Iedereen wil zo iemand in zijn team. En bij dat alles buitengewoon bescheiden. Hij wilde niet dat hijzelf op de voorgrond stond. Voor zichzelf vroeg hij weinig, te weinig, dachten de mensen die hem kenden.

Gistermiddag, 11 december, is als gevolg van zijn ziekte Peter Ester overleden.

Peter Ester werd in 2011 namens de ChristenUnie lid van de Eerste Kamer. Daar vormde hij een tweemansfractie met Roel Kuiper. Hij zag het team bij de daaropvolgende verkiezingen steeds groter worden: drie zetels in 2015 en vier in 2019. De laatste jaren werkte hij samen met Tineke Huizinga, Maarten Verkerk en Mirjam Bikker en later met Hendrik-Jan Talsma.