Berichten geschreven door Carla Dik-Faber

Als de Schepper van Zijn schepselen houdt, wie zijn wij dan om hen af te wijzen om hoe ze zijn geschapen?

In de Tweede Kamer is gestemd over een motie voor het verbeteren van het salaris en arbeidsvoorwaarden van zorgverleners. Ik krijg veel vragen over deze motie en waarom de ChristenUnie niet voor deze motie heeft gestemd. Vindt de ChristenUnie niet óók dat er meer waardering moet komen voor zorgverleners, zoals letterlijk in de motie staat?

In 2050 hebben we een economie zonder afval. Dit is het ambitieuze doel dat we hebben gesteld toen de ChristenUnie in de coalitie kwam. Helaas worden jaarlijks namelijk miljoenen tonnen aan grondstoffen verspild. Daarom is het heel belangrijk om zoveel mogelijk te recyclen. Fabrikanten kunnen echter ook veel meer doen om te voorkomen dat spullen bij het afval worden gezet. Nu worden er veel spullen onnodig weggegooid. Dat is ontzettend zonde. Ik wil daarom dat het kabinet meer inzet op repareren en hergebruik en stel daarom schriftelijke vragen. 

Pastoraat is een waardevolle, heel persoonlijke en dus ook kwetsbare vorm van geestelijke verzorging. Als daarin fouten worden gemaakt, kan dat schade toebrengen waar mensen de rest van hun leven last van hebben. Bijvoorbeeld als het gaat om mensen die worstelen met hun geaardheid in relatie tot hun levensovertuiging is grote zorgvuldigheid nodig. Dan gaat het namelijk over je zijn, waarin iemand anders niet mag voorschrijven hoe je daarmee omgaat.

De ChristenUnie wil dat het kabinet zich maximaal inzet voor het terugdringen en voorkomen van dak- en thuisloosheid. Ik ben blij met het integrale plan dat gepresenteerd is door staatssecretaris Blokhuis. Om de stevige ambities waar te maken is er een kabinetsbrede inzet nodig.

We hebben decennialang op de pof geleefd. De Nederlandse natuur is het slachtoffer geworden van de manier waarop wij leven. Het herstel daarvan is een kwestie van jaren en een opdracht niet alleen aan dit kabinet, maar ook voor de kabinetten daarna. De stikstofuitstoot moet omlaag - nog veel verder dan waar we tot nu toe vanuit gingen - en de zorg voor de natuur veel beter. Dat maakt de commissie Remkes vandaag opnieuw duidelijk.

Het is nog maar een paar maanden geleden dat we hier in deze zaal waren, met een land dat bijna volledig tot stilstand was gekomen. Niet helemaal, want het was tenslotte een slimme lockdown. Ik herinner me nog de spanning die hier voelbaar was. En het was ook spannend, met de dreiging van een zwart scenario voor de ziekenhuizen.

Het is vrijdagochtend als ik in de trein stap naar Amsterdam. Ik herinner me de vele uitstapjes naar deze stad, het wandelen langs de grachten, het Rijksmuseum, de eettentjes aan de Utrechtsestraat. Een herinnering uit een andere tijd. Vandaag ga ik op pad met straatpastor Hanna. Zij werkt op straat onder de dak- en thuislozen.