Nieuws

Ik val even stil. Geraakt door de verhalen van zes mensen met een verleden als drugsgebruiker. Een paar weken geleden sprak ik hen bij verslavingszorginstelling ‘De Hoop’. De openheid waarmee ze vertellen over die moeilijke periode in hun leven, waarin ze afhankelijk waren. Hoe hun gebruik alles beheerste, hoe ze alles verloren, en waar ze nu staan in het leven. Met deze mensen wil ik nadenken over voorstellen voor een nieuw drugsbeleid. Zij kennen die wereld van binnenuit. Zij gebruikten. 

De ChristenUnie presenteert vandaag een actieplan richting een drugsvrije samenleving. Volgens de partij is het tijd om de bijl te zetten in de ‘ontastbare status van drugs in onze samenleving’. In het plan staan 34 voorstellen die het gebruik van drugs en daarmee gepaarde criminaliteit willen terugdringen, met een drugsvrije samenleving als stip op de horizon. Zo wil de ChristenUnie onder meer het preventieakkoord uitbreiden met een paragaaf over drugs, een Nationaal Rapporteur Verslavingen instellen en een gerichte publiekscampagne tegen het gebruik van drugs starten.

Vandaag presenteerde de parlementaire ondervragingscommissie kinderopvangtoeslag haar rapport. 

Het is het laatste coronadebat van dit bewogen jaar. Het is ook op een heel bewogen moment, aan het begin van een lockdown. En het is goed om ook dan te reflecteren, terug te blikken. We moeten concluderen dat we dit voorjaar niet voorbereid waren op een pandemie. We moeten constateren dat de zorg is overbelast. Dat de hulpmiddelen waren verplaatst naar verre landen. En we zien hoeveel dit vraagt van een overheid, van een kabinet, van ondernemers, en van ons als geheel als samenleving. 

We gaan weer in een lockdown en alles moet weer tot stilstand komen. De besmettingen zijn te veel, de druk op de zorg is te groot en de sociale en economische prijs die we daarvoor gaan betalen zal enorm zijn. Maar het komt toch echt door ons eigen gedrag. Minister-president Rutte en minister De Jonge lijken wat dat betreft toch een beetje op twee schoolmeesters die geen orde kunnen houden. Ze schreeuwen ‘stilte!’ en in het kabaal van de klas is zelfs van die schreeuw weinig te horen. En ik schrijf dat zonder een spoor van leedvermaak, want daarvoor is de situatie veel te ernstig.

De maatregelen die de komende tijd worden genomen in de strijd tegen het coronavirus zijn heftig, raken ons allemaal – en dat vlak voor kerst. Tegelijkertijd denk ik dat het onvermijdelijk is dat er wordt ingegrepen, nu de cijfers oplopen en de druk op de zorg en het zorgpersoneel enorm toeneemt.

Ieder persoon die op straat is komen te leven, heeft zijn of haar eigen verhaal met tegenslag. Een echtscheiding, een faillissement, psychische problemen of een combinatie van die dingen; je raakt je huis kwijt en komt op straat te staan.
Het verlies van een huis zorgt vaak voor verergering van de problemen.

De ChristenUnie slaat de handen ineen met een brede alliantie van maatschappelijke organisaties. Zij willen dat het volgende kabinet zich extra inzet voor de positie van ouderen in onze samenleving. In het manifest ‘Waardig Ouder Worden 2.0’, dat vandaag gepresenteerd wordt, staan tien voorstellen voor een samenleving waarin ouderen kunnen blijven meedoen en zich gezien en gewaardeerd voelen. Waarin jong en oud niet tegenover elkaar staan, maar naast elkaar. Waarin ruimte is om te wonen, elkaar te ontmoeten en voor elkaar te zorgen.