Week 4 - Thema: Vreugde
Deze week staat het thema Vreugde centraal. Deze boodschap is geschreven door Pieter Grinwis, Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie
‘De kern van de zaak is: vreugde’
De tekst voor deze Boodschap van Hoop komt uit Mattheüs 2:10 (HSV): ‘Toens zij de ster zagen, verheugden zij zich met zeer grote vreugde.’ De wijzen uit het oosten ervoeren zeer grote vreugde bij het zien van de ster. Wat stemt jou vol vreugde, waar word jij blij van? Is het je werk, je gezin, de erkenning die je krijgt, de euforie bij winst van je favoriete voetbalteam of sporter, een nieuw huis? Wat geeft echte, diepe vreugde? Je herkent je misschien wel in vergelijkbare onderwerpen waar jij blij van wordt. Advent is ook een tijd van vreugde, een vreugde die voortkomt uit de wetenschap dat God met ons is. Filippenzen 4:4 moedigt ons aan: “Verheug u altijd in de Heer. Ik zeg het opnieuw: Verheug u!” Deze vreugde is niet afhankelijk van onze omstandigheden, maaromdat de Verlosser gekomen is.
De afgelopen weken en maanden zijn druk geweest bij de ChristenUnie-fractie. We gingen van het ene naar het andere begrotingsdebat en hebben dankzij constructieve oppositie en eigen voorstellen een aantal mooie plannen kunnen verwezenlijken (zoals extra investeringen in agrarisch natuurbeheer) en bezuinigingen (zoals op de maatschappelijke diensttijd) of belastingverhogingen (zoals de forse beperking van de giftenaftrek en de verhoging van de btw op boeken en kranten) terug kunnen draaien. Niet dat het allemaal perfect is. Politiek is keuzes maken in schaarste, is beslissen over dilemma’s. En als je die keuzes niet uit de weg gaat, dan boek je niet alleen resultaten, maar maak je ook vuile handen. Dat is af en toe lastig, maar tegelijk stemt het werk mij vreugdevol, ik doe het met veel plezier. In het recente interview voor het ChristenUnie-magazine gaf ik aan dat ik ontspan door het volgende debat voor te bereiden. Geintje natuurlijk, maar ik ben wel een beetje een workaholic die geniet van het Kamerwerk. Gelukkig heb ik thuis Suzanne en ons kwartet kinderen, die er echt wel voor zorgen dat ik politiek Den Haag even vergeet. Ook zij stemmen mij vreugdevol!
Maar hoewel al bovenstaande dingen mij vreugde en blijdschap geven, is het niet dezelfde vreugde als de vreugde waar Filippenzen en Galaten over spreken. Vreugde is een vrucht van de Geest (Galaten 5:22). Het is een diepe, innerlijke blijdschap die voortkomt uit het feit dat God mens is geworden, waardoor wij weer echt mens kunnen zijn. In de Bijbel zien we talloze voorbeelden van mensen die vreugde vonden in God, zelfs in moeilijke tijden. Denk aan Paulus en Silas, die in de gevangenis zongen en God loofden (Handelingen 16:25). Of aan Maria, die jubelde van vreugde toen ze hoorde dat ze de moeder van Jezus zou worden (Lukas 1:46-47).
Als ChristenUnie geloven we er veel vreugde is in het dienen van God en onze naasten. Het betekent dat we ons inzetten voor een samenleving waarin iedereen tot zijn recht komt, waarin we zorg dragen voor elkaar en waarin we opkomen voor wat kwetsbaar is. Het is niet alleen een opdracht, maar het is ons ook een vreugde ons in te zetten voor vrede en recht, voor een rechtvaardige verdeling van middelen, een eerlijke prijs voor de boer, een economie waarin genoeg is voor iedereen en er ruimte is voor ontplooiing en ondernemerschap.
Deze adventstijd nodigt ons uit om ons opnieuw te verheugen over de komst van Christus. Want, zoals ook staat in hoofdstuk 2 vers 10, maar dan van het boek Lukas: ‘…ik verkondig u grote blijdschap’. Eén van mijn favoriete theologen A.A. van Ruler schreef daar een prachtige meditatie over exact 60 jaar geleden, nota bene in de AVRO-radiobode. Hij schreef: “Het Nieuwe Testament spreekt niet alleen in de toonaard van de liefde. Het kent een toonaard, welke daar nog bovenuit gaat. Het is die van de vreugde. De mens wordt opgeroepen zich te verheugen. Die blijdschap wordt hem verkondigd. Waarom die vreugde. Het antwoord van alle evangelisten en apostelen luidt eenparig: omdat de Verlosser gekomen is…
…Kan een mens zich werkelijk verheugen? Als kind deden we dat. Toen waren we echt blij. Maar zijn we dat nog, wanneer we opgroeien, volwassen worden, in de ouderdom binnenschrijden? Waar ligt het aan, dat dan de vreugde verdwijnt? Ligt het aan het levenslot? Ligt het aan de ellende van de wereld? Of ligt het puur aan het ouder worden? Weigert het hart - dit orgaan van de vreugde - zijn dienst? In ieder geval: het evangelie bedoelt, dat volwassen mensen zich verblijden. Ook in hun ouderdom. Tot op het sterfbed. Het schept een binnenpretje in het hart. Dat is de ‘vrede van God’. Die gaat alle verstand te boven.”
Ik wens u gezegende kerstdagen toe en een 2025 vol binnenpretjes in het hart, want ‘de kern van de zaak is vreugde’.
Pieter Grinwis
