Het ondenkbare denkbaar
We denken dat onze vrijheid en welvaart even vanzelfsprekend zijn als water uit de kraan en zuurstof in de lucht. Maar deze zeer aangrijpende week laat ons zien dat het ondenkbare denkbaar is. Het ene Europese land valt met alle macht en geweld het andere Europese land in.
Na de alles vernietigende Tweede Wereldoorlog hebben we op ons continent een beschaving opgebouwd waarin we onze conflicten uitpraten in plaats van uitvechten. Het Rusland van Poetin heeft zich deze week van die beschaving vervreemd. En nu moet Rusland dat voelen ook. In ieder geval in zijn economie, banken, wetenschap, sport, cultuur en ook persoonlijk als het gaat om de machthebbers en hun bezittingen. Dat doen we niet uit wraak op Russen, maar omdat kwetsbare mensen beschermd moeten worden door een internationale rechtsorde.
Vandaag gaat om de mensen in Oekraïne, morgen om de mensen in Taiwan en overmorgen om anderen waar ook ter wereld. En wij willen dat het recht heerst, niet de macht van de sterkste.
Ik zag ontroerende beelden langskomen van oude Oekraïense vrouwen die op hun knieën aan het bidden waren in een park in Kiev. Van een grote groep christenen die, schuilend in een tunnel, aan het zingen waren tot God. Het laat zien dat in dit leven onze finale hoop niet op mensen kan zijn. Niet op de Europese Unie die wel sancties afkondigt, maar ook weer niet te erg omdat we anders zelf erg worden geraakt. Niet op de Verenigde Naties die de mond vol hebben van vrede, maar onmachtig zijn die af te dwingen. Onze laatste hoop is altijd Christus.
Tegelijk kunnen we ook wat doen. Wij zullen als fractie aandringen op steviger sancties en hardere maatregelen tegen de agressor en ter verdediging van de miljoenen kwetsbare Oekraïners. We kunnen ook zelf helpen met hulp. Organisaties als EO Metterdaad, Dorcas, Verre Naasten, Christenen voor Israël, Kerk in Nood en ZOA helpen nu heel concreet mensen in Oekraïne en wij kunnen met een gift ons steentje bijdragen. Zouden jullie dat willen doen?
Nu we zien hoe kwetsbaar we zijn, hoe allesbehalve vanzelfsprekend onze vrijheid en onze welvaart zijn, zetten we ons met des te meer motivatie in voor Nederland en onze naasten hier. Maken we ons sterk voor goede zorg voor elkaar, verdedigen we onze vrijheid en werken we daarbij samen met alle mensen van goede wil. En dat begint dichtbij huis. In onze eigen stad, eigen dorp, eigen buurt. Om 16 maart en daarna geloof weer een stem te geven en samen recht te doen.
Laten we bidden voor Oekraïne, ons continent en ons eigen land en daarbij doen wat we kunnen!
