Regering moet Armeense genocide erkennen
Meer dan honderd jaar geleden vond de Armeense genocide plaats, uitgevoerd door het Ottomaanse rijk. Zo’n anderhalf miljoen Armeniërs zijn er tussen 1915 en 1917 vermoord, naast andere christelijke minderheden zoals Arameeërs, Assyriërs en Pontische Grieken. Een volkerenmoord dus. De Nederlandse regering heeft die echter nog steeds niet als zodanig erkend, om Turkije maar niet voor het hoofd te willen stoten. Dat vind ik absurd.
Inmiddels erkent het parlement de Armeense genocide wél. Dat voorstel kwam er op initiatief van de ChristenUnie. De regering gebruikt echter nog steeds de formulering ‘de kwestie van de Armeense genocide’ of spreekt van ‘de verschrikkelijke gebeurtenissen’. Daarmee ontwijkt zij de waarheid: er was sprake van een geplande en doelbewuste volkerenmoord.
Wat mij betreft is het nu eindelijk tijd dat de Nederlandse regering de genocide erkent. Vandaag doe ik in de Tweede Kamer die oproep. En wat zo mooi is: deze oproep wordt breed gesteund. In ieder geval CDA, SP, GroenLinks, PVV, FVD, SGP, 50PLUS, PvdD, Van Kooten-Arissen en Krol doen namelijk mee.
Die erkenning is van groot belang. Voor de Armeense gemeenschap is de genocide een open wond. Het feit dat veel landen, waaronder dus Nederland, niet eens wilden erkennen dat het een volkerenmoord was, maakt het extra pijnlijk. Alleen al daarom is het belangrijk dat onze regering zich helder uitspreekt over wat er in het verleden is gebeurd.
Het gaat echter niet alleen om het verleden. De dreiging is voor Armeniërs nog niet voorbij. Vorig jaar nog werd het gevaar van het Turkije van Erdogan heel tastbaar. Azerbeidzjan viel de Armeense enclave Nagorno-Karabach binnen, waarbij ook Armenië zelf werd aangevallen. Erdogan steunde de Azerbeidzjaanse leider in de strijd, zowel in woorden als in wapens. Nu is er weer een wapenstilstand, maar het is duidelijk: ook na meer dan honderd jaar is de vrees van de Armeniërs om door Turkije vernietigd te worden heel concreet.
Ook daarom is de erkenning belangrijk. Voor verzoening én om herhaling te voorkomen, is het erkennen van het verleden een eerste, cruciale stap. Landen moeten zich uitspreken. Gelukkig groeit die rij van landen langzaam maar zeker. Wat mij betreft hoort ook Nederland daar heel snel bij.
