Nieuws

Een nieuw kruispunt waar we op staan. Zo voelt het nu de vaccins werken, minder mensen ziek zijn en de besmettingscijfers lager en stabiel. Langzaam maar zeker komt het moment dat we de sprong kunnen maken naar het loslaten van de maatregelen. Maar dat betekent ook nieuwe keuzes. Eén van die keuzes is de invoering van de coronatoegangspas.

Gisteren debatteerde de Tweede Kamer over de gebeurtenissen in Afghanistan de afgelopen weken en maanden en het handelen van de Nederlandse overheid daarin. Het was een pittig debat, met scherpe vragen aan de vier betrokken bewindspersonen, waarin de minister van Buitenlandse Zaken en de minister van Defensie de grootste rol spelen.

De gebeurtenissen en beelden in Afghanistan hebben de wereld gechoqueerd. Ik wil allereerst mijn dank uitspreken voor de troepen, het personeel, die zich in gevaarlijke tijden zich hebben ingezet in Afghanistan en de afgelopen weken. Ik was een tijdje terug in Harskamp en ik heb daar een Afghaanse tolk gesproken die Engels met mij sprak en die zo dankbaar was en ook haar dankbaarheid nogmaals uitsprak over dat ze nog leeft en ook de inzet van Nederland in die dagen.

Kamerlid én demissionair staatssecretaris tegelijkertijd zijn, kan dat? Tot op heden is het antwoord: ja. Recente speelde de kwestie nog op: afgelopen zomer werden drie Kamerleden staatssecretaris in het demissionaire kabinet, zonder daarbij hun Kamerzetel op te geven. Deze dubbelrollen leverde terecht een discussie op in het Parlement. Want hoe kan iemand Tweede Kamerlid zijn en tegelijkertijd een functie binnen het kabinet vervullen en zichzelf controleren? Tegelijkertijd vertolken ook demissionaire bewindspersonen die ook gekozen Kamerleden zijn tijdelijk een dubbele functie. En hoewel deze uitzondering in de grondwet staat en er praktisch mee wordt omgegaan, schuurt het toch.

Gedrevenheid. Dat merkte ik tijdens werkbezoeken die ik bracht aan lokale initiatieven die zich sterk maken voor de isolatie van woningen. In Leusden was ik in juli in de wijk Rozendaal waar bewoners zelf een plan in elkaar hebben gezet om hun huizen uit 1970 goed te isoleren. ‘Het levert comfort op, bespaart energie en is ook nog eens goed voor het milieu’, zoals een bewoner enthousiast vertelde.

Dit weekend stond een collega Kamerlid van ons op een demonstratie in Amsterdam. Hij verkondigde daar dat hij de overheid niet erkende. Ik vind dat een vorm van politiek extremisme waar ik van schrik. Maar gek genoeg is dat soort gevaarlijke extremisme niet de grootste bedreiging van het politieke midden.

En het politieke midden beschouw ik als het geheel van partijen die ondank grote inhoudelijke verschillen, wel bereid zijn om samen te werken. 

We hadden binnen in het Johan de Wit-huis een stevige bespreking gehad en informateur Hamer en de delegaties van VVD en D66 onder leiding van Rutte en Kaag vroegen me om buiten niets inhoudelijks over hun ‘aanzet tot bouwstenen voor een opzet tot een eventueel Regeerakkoord’ te zeggen. 

Deze week is niet de beste voor de Nederlandse democratie. De teleurstellende opbrengst van vijf maanden, met veel loopjes van en naar de informateur en zonder dat een doorbraak ooit dichtbij is geweest, is dat gisteren vooral duidelijk werd wat er in de formatie allemaal níet mogelijk is.