Arie Slob: ,,Ik kan me zo voorstellen dat de Minister President met gepaste trots terugkijkt op het afgelopen jaar. In plaats van de gevreesde stilstand zijn er door het kabinet dat zijn naam draagt grote hervormingen door het parlement geloodst op terreinen van wonen, zorg en arbeidsmarkt. Natuurlijk, daarvoor was steun vanuit de oppositie nodig en die steun werd alleen verkregen nadat regeringsplannen fors waren aangepast. Maar toch, een majeure prestatie.
 
Wonderlijk genoeg zijn er nu analyses die suggereren dat het kabinet is uitgeregeerd, terwijl het kabinet nog maar halverwege is. Wat de ChristenUnie betreft is het kabinet voorwaardelijk over voor de tweede helft van de kabinetsperiode. Er ligt nog veel werk te wachten. Nog steeds verkeert ons land in economisch zwaar weer. De ca. 700.000 werkzoekende die ons land telt kunnen daarover meespreken. Maar ook het onderwerp dat vanavond geagendeerd staat, de participatiesamenleving, vraagt voor de komende tijd  gerichte aandacht van het kabinet.
 
Er doet zich bij dit onderwerp wel iets vreemds voor. Het is namelijk het kabinet zelf dat vorig jaar september dit onderwerp bij de troonrede gelanceerd heeft. We horen het de koning nog zeggen: de klassieke verzorgingsstaat zou langzaam veranderen in een participatiesamenleving. Om maanden later, na lang aandringen van mijn fractie, een weinig zeggend briefje van het kabinet over de participatiesamenleving te ontvangen waarin het kabinet benadrukt dat de verzorgingsstaat blijft bestaan. Wordt hier, zo vraag ik de MP, de troonrede nu met terugwerkende kracht herschreven?
 
Beseft het kabinet dat we op een kruispunt staan in de geschiedenis? Een overheid die om verschillende redenen taken of delen van taken aan het loslaten is. Burgers, zorginstellingen, scholen, lokale gemeenschappen, bedrijfsleven van wie verwacht wordt dat men weer meer eigen en onderlinge verantwoordelijkheid oppakt. Met name bij de recente decentralisaties in de zorg en arbeidsmarkt zien we dat dit onderliggende aannamen zijn. Een begrip als ‘participatiesamenleving’ past daar goed bij. Mits het een stevige en concrete onderbouwing krijgt. Ontbreekt dat, zoals tot nu het geval is, dan oogt het niet meer dan een goedkoop excuus om bezuinigingen door te drukken en verantwoordelijkheden over de schutting te gooien. Dat kan toch niet waar zijn!
 
Is het kabinet bereid na een valse start alsnog voortvarend met de participatiesamenleving aan de slag te gaan? Duidelijk markerend waar de overheid als beschermer van het recht en schild voor de zwakken wél voor moet blijven staan, maar ook ruimte biedend aan burgers die in bijvoorbeeld energiecoöperaties, sociale wijkteams, zorgcoöperaties en door middel van mantelzorg en vrijwilligerswerk graag eigen en onderlinge verantwoordelijkheid willen oppakken, maar soms gek worden van de regeldrift van de overheid en heel vaak de overheid als hindermacht op hun weg vinden.
 
Juist nú is verdere doordenking van de taak van de overheid en het creëren van nieuwe ruimte voor de samenleving van cruciaal belang. Alleen dan kan het pas echt wat worden met die participatiesamenleving. Het was het kabinet zelf die de participatiebal op de stip heeft gelegd. Laat het geen leeglopende luchtballon zijn, maar zie het verder komen tot een participatiesamenleving een belangrijke taak voor het kabinet voor de komende jaren.

Download hieronder de nota van de ChristenUnie over de participatiesamenleving: Meedoen meedenken en meehelpen.

Gekoppelde documenten

	Titel	Bestandsgrootte	MIME-type
	Nota participatiesamenleving Meedoen meedenken en meehelpen	757,0 kB	application/pdf