Voordewind had Moussa uitgenodigd om hem te laten vertellen op wat voor mensonwaardige manier vluchtelingen nu Europa moeten bereiken. ,,Ik pleit al langer voor een meer ruimhartige opvang van Syrische vluchtelingen in Nederland. Als Nederland ruimhartiger zou zijn, en meer Syrische vluchtelingen zou opvangen, zouden die ellendige bootovertochten met smokkelaars niet meer nodig zijn."

Moussa ontvluchtte Syrië samen met vrouw en kinderen. Hij verkoopt alles wat hij heeft om een plekje aan boord van een boot te kunnen betalen om Europa binnengesmokkeld te worden. In de nacht van 10 op 11 oktober vindt de overtocht plaats op een wankele boot die de familie, samen met vierhonderd anderen, van Libië naar Italië moet brengen. Maar het gaat mis. Kort na vertrek wordt de boot beschoten vanuit een andere boot. Hierin zitten rivaliserende mensensmokkelaars die hebben gehoord dat de vluchtelingen geld en goud bij zich hebben. Door de kogelgaten loopt de boot langzaam vol water en breekt er onder de opvarenden grote paniek uit.

Niet veel later kapseist de boot. De redding komt veel te laat op gang omdat Italië en Malta steggelen over op wiens grondgebied de boot aan het zinken is, en wie dus verantwoordelijk is voor de reddingsoperatie. Na twee uur komt er pas actie. Vrouw, dochter en kleinzoon verdrinken, uitgerekend op de eerste verjaardag van de kleinzoon. Maar zij zijn niet de enige slachtoffers. Zo’n 150 lichamen liggen nog in de boot. Deze ligt op de bodem van de zee, en zal niet geborgen worden.

De overgebleven drenkelingen worden verdeeld, de helft wordt naar Malta gebracht, de andere helft naar Italië. Hassan Moussa komt in Italië terecht, zijn zoon in Malta. Het duurt daardoor een week voordat ze van elkaar weten dat ze nog in leven zijn.