Esmé Wiegman was geïnteresseerd in de mening van Gelderhorst-directeur Jan Tempelaar over hoe de weg naar wettelijke verankering van gebarentaal het beste afgelegd kan worden: via de grondwet, via het VN-verdrag “Inzake rechten van personen met een handicap”, of via de wet Gelijke Behandeling. Tempelaar ‘koos’ voor ratificatie (goedkeuring van het parlement) van het VN-verdrag. In dit verdrag staat onder meer dat doven recht hebben op gebarentaaltolken.

Vanzelfsprekend bleef het niet alleen bij dit onderwerp. De WMO, indicatiestelling, tolkvoorziening en de eigen bijdrage GGZ passeerden eveneens de revue. Dit laatste vooral tijdens het gesprek met afdelingsmanager Marc van Opstal van De Riethorst, het naburig centrum van De Gelderse Roos, voor doven met een psychiatrische problematiek. “De cliënten zijn heel bang voor een eigen bijdrage”, aldus Van Opstal. Ook de wachtlijst voor opname werd besproken en deed bij Wiegman en Kiefte de wenkbrauwen fronsen.

Betrokkenheid
Gelderhorst-directeur Jan Tempelaar vroeg nadrukkelijk aandacht voor betrokkenheid niet alleen van beleidsmakers en van politici, ook en juist vanuit het veld zelf, de doven, hun belangenverenigingen, hun zorginstellingen. Alleen dan wordt van binnenuit beleid gemaakt en is er geen sprake van ontoereikend opgelegd beleid. De betrokkenheid van uitvoerende instanties zoals zorgkantoren, UWV en CIZ (het centraal indicatieorgaan), zou hij graag via wetgeving willen afdwingen. Zodat ze beter meedenken en begrip tonen voor de complexiteit van de problematiek, minder in vakjes gaan denken. Want een lichtverstandelijk gehandicapte dove oudere die psychiatrische hulp nodig heeft is niet zo makkelijk in een categorietje te stoppen.

“Geef ons ook zelf meer indicatieruimte”, was de dringende boodschap van Tempelaar, “wij kunnen inschatten wat bij complexe problemen het hoofdprobleem is”. Kortom, huiswerk voor de landelijke en de lokale ChristenUnie politica’s .