Het Nederlandse onderwijsbestel bestaat voor het grootste deel uit bijzonder onderwijs. Dat is in Amsterdam niet anders. Hoe zou dat nou zo gekomen zijn? Blijkbaar omdat veel Nederlanders zich bij dat onderwijs thuisvoelen en er ook graag werken.

Om dan uit de mond van een wethouder van onderwijs te vernemen dat al deze scholen eigenlijk ongewenst zijn, is uiterst pijnlijk. Met zijn opmerkingen, vorige week naar aanleiding van het rapport over de As Siddieqschool voor islamitisch basisonderwijs, heeft Oudkerk zich gediskwalificeerd als wethouder voor het hele Amsterdamse onderwijs.

Een praktijkvoorbeeld kan enige verheldering brengen in de consequenties van Oudkerks denken. In Amsterdam-Zuidoost staat sinds 1988 een evangelische basisschool. Deze school, de Morgenster, verzorgt onderwijs aan kinderen van 28 nationaliteiten. Evangelisch onderwijs staat midden in de samenleving en vervult een belangrijke rol in de integratie en emancipatie van de minderheden die er onder de ouders zijn (Surinamers, Ghanezen, Antillianen, etc.). Op vele terreinen vormt de school een afspiegeling van de samenleving waarin zij een plaats heeft. De ouders van de kinderen op de Morgenster zijn uitkeringsgerechtigd, bouwvakker of topmanager, eigenaar van een vernieuwde Bijlmerflat of woonachtig in de laagbouw van Holendrecht en hebben ook te maken met vandalisme, junks in het metrostation, of hebben zorgen over de laagconjunctuur. Het enige onderscheidende aspect is hun christen-zijn.

Hoewel de onderwijsinspectie beweert dat er met islamitisch onderwijs niets mis is, de vrijheid van onderwijs in artikel 23 van de Grondwet verankerd ligt en het merendeel van de scholen van bijzondere signatuur is, moeten we in Nederland toch ons hart vasthouden als het gaat om de vrijheid van onderwijs. Het lijkt er op dat de maatschappij in sneltreinvaart wordt klaargemaakt voor een positieve ontvangst van voorstellen, die ten doel hebben de vrijheid van onderwijs in te perken of af te schaffen. Zalm deed ze, Van Boxtel, Hirsi Ali en nu Oudkerk. Alles onder het voorwendsel dat het bijzonder onderwijs de integratie van nieuwkomers in de weg staat en de kwaliteit van het onderwijs aan minderheden in het bijzonder onderwijs niet gewaarborgd is.

Voor talloze ouders zou dit betekenen dat zij hun kinderen straks niet meer het onderwijs kunnen geven dat past bij hun geloofsovertuiging en de daarbij passende waarden en normen. Zij zullen dan genoegen moeten nemen met een soort verkapte openbare school, waar een soort staatscurriculum de toon bepaalt wat wel of niet wordt onderwezen.

Hoe is het toch mogelijk dat er bestuurders zijn, van welke signatuur dan ook, die kennelijk zo graag hun eigen opvattingen aan anderen opdringen, dat hele groepen Nederlanders verdacht worden gemaakt omdat hun kinderen onderwijs genieten op een bijzondere school? Hoe kan het toch dat er mensen zijn, die zo de mond vol hebben van respect voor waarden en normen, tegelijkertijd zo weinig historisch besef hebben van de wortels van diezelfde waarden en normen?

Het onder druk zetten van het bijzonder onderwijs getuigt van weinig begrip voor een respectabel deel van de Nederlandse bevolking en draagt er niet toe bij dat onze samenleving z'n samenhang hervindt. Het is te hopen dat er genoeg politici en maatschappelijke instanties zullen zijn die zich teweerstellen tegen de opmars van dit neoliberale dictaat.

door Marc van de Geer en Joël Voordewind

Joël Voordewind is voorzitter van ChristenUnie Amsterdam. Marc van de Geer is directielid van Evangelische Basisschool de Morgenster in Amsterdam

Bron: Nederlands Dagblad