Ik vind dat we er alles aan moeten doen om de publieke omroep te behouden. Om voor een breed publiek belangrijke culturele programma's, nieuws en opinie, maar ook identiteitsgebonden programma's te blijven maken. Dit zal wegvallen als we het overlaten aan alleen de commerciële zenders.

Wat we wel kunnen overlaten aan de commerciëlen, zijn alle spelprogramma's. Ik weet wel: het trekt kijkers naar de publieke omroep die daarna mogelijk kunnen blijven hangen, maar het heeft geen toegevoegde waarde ten opzichte van de commerciëlen.

Er zal verder een maximum gesteld moeten worden aan het aantal omroepen, anders zal het bestel zichzelf opblazen door te grote versnippering. Kern van het bestel is pluriformiteit. Wie geen eigen onderscheidend geluid kan laten horen, kan wat mij betreft ook beter zijn heil zoeken in de commercialiteit. Kortom: onder financiële druk worden we ook weer gedwongen scherpe keuzes te maken - wat we doen met belastinggeld.

In oudtestamentische tijden mocht de koning maar 10 procent belasting heffen, en was er veel persoonlijke betrokkenheid onderling. Inmiddels verwachten we het allemaal van de staat en betalen we tussen de 35 en 50 procent belasting. Daarvan gaat een schamele 0,8 procent naar de allerarmsten. Dat zouden we eens moeten omdraaien: een minder grote staat, maar wel 10 procent naar de allerarmsten, zoals de bijbel ons dat voorschrijft.

Deze week behandelen we ook de defensiebegroting. Hier speelt de toekomst van de Uruzganmissie, maar ook naderende bezuinigingen. We moeten altijd kijken wat er efficiënter kan en welk materieel we na de koude oorlog echt niet meer nodig hebben. Zoals de vele tanks die staan te verroesten in de loodsen. Maar we mogen ons niet terugtrekken achter de dijken zoals de PVV vorige week voorstelde. Dat hebben we gedaan met Somalië en zie, de piraten hebben het inmiddels gemunt op onze schepen omdat de armoede en het leegvissen van hun kustwateren hen tot dit soort acties drijft.

Ook met betrekking tot Afghanistan kunnen we ons nog niet veroorloven om alle VN-troepen terug te trekken. Het gevaar van de Taliban en Al Qaeda is nog niet geweken en de Afghanen zijn nog niet in staat op eigen benen te staan. Ik ben dan ook benieuwd welke mogelijkheden het kabinet ziet om betrokken te blijven in Afghanistan en hoe het tegelijkertijd kan garanderen dat ons opbouwwerk in Uruzgan voortduurt.

Joël Voordewind