Deze weekblog is ook gepubliceerd op de website van dagblad Trouw

,,Na de geweldig drukke vorige week was het heerlijk om vrijdagavond te vertrekken naar het Zeeuwse Tholen. Wandelen met goede vrienden, uiteraard op zondag naar de kerk, en vandaag op werkbezoek. Kustverdediging en havenontwikkeling. Of: hoe gaan we om met onze welvaart.
Na de onstuimige JSF-week maakten we, zeg maar, een zachte Zeeuwse landing. Samen met Hennie even bijgekomen van alle drukte. Ik reis normaal gesproken op de Kamerdagen heen en weer tussen thuis en Den Haag. Met het OV uiteraard. Het leuke van de trein is dat je met z'n allen in de file zit en toch lekker opschiet. En veel minder lege stoelen dan op de snelweg. Vanmorgen vroeg wel met de auto naar Middelburg. Eerst naar het kantoor van het Waterschap waar we spreken over de kustverdediging. Voor Zeeland een onderwerp dat altijd met enige emotie gepaard gaat en dat is natuurlijk ook logisch. Daarom is het werk voor de dijkverzwaring en de gevolgen van de klimaatverandering hier ook een belangrijk onderwerp van discussie.
De dijken en je duinen op ‘oorlogssterkte' is van belang voor de bescherming van het achterland. Toch moet je je altijd blijven afvragen of dat ten koste van alles moet gebeuren. We leven in een deltagebied wat we bijna helemaal naar onze hand hebben gezet. Maar komt daar, als je de mogelijke gevolgen van de klimaatverandering en de zeespiegelstijging, niet een keer een eind aan? Komt er niet een dag (ook al zou dat pas over 25 jaar zijn bijvoorbeeld) dat we constateren dat we toch weer op terpen moeten gaan wonen om onze economische belangen te beschermen?
Tijdens het bezoek wordt stevig doorgeboomd over de zandsuppletie voor de kust. Je kunt daar uren technisch over praten, maar leuk was dat er dan ook ineens het belang van de recreatie op tafel komt: waar is mijn strand? Waar moet je nu aan zee gaan? En opnieuw komt dan de vraag boven of je met alle technische middelen wel voldoende hebt om over een lange reeks van jaren dit vol te houden en de kust kan blijven beschermen. Leerzaam dus vandaag en een goede basis voor de behandeling later dit jaar van het rapport van Veerman.
Maar ook de werkgelegenheid is een thema dat in het toch langzamerhand vergrijzende Zeeland indringend aandacht vraagt. Het vasthouden van jonge mensen voor de vele bedrijven, de industrie zoals rond Vlissingen en Terneuzen, de benodigde ruimte voor havenactiviteiten zijn evenzoveel vragen die evenzoveel gemoederen bezighouden. Daarom is het mooi dat we spreken met het Havenschap Zeeland Seaports over de recente ontwikkelingen.
Vanavond weer terug naar de polder, Flevoland. Andere polders dan de Zeeuwse, maar - sorry Zeeland - niet minder mooi.''