Accountantskantoor PricewaterhouseCoopers en de gemeente Nijmegen geven vaders sinds kort tien dagen verlof.

Rouvoet staat ook positief tegenover het beschikbaar stellen van opvoedcursussen, het houden van opvoeddebatten en het opstellen van een opvoedcanon. Ook suggereerde hij het opstellen van gemeenschappelijke afspraken waarop opvoeders elkaar en kinderen kunnen aanspreken. In de gezinsnota die de bewindsman in het najaar uitbrengt, zal hij met concrete voorstellen komen.

De minister benadrukte dat ouders keuzevrijheid moeten hebben om te blijven kiezen voor de opvoeding van kinderen. Hij erkende dat de overheid soms tegenstrijdige signalen uitzendt: „We stimuleren dat beide ouders een baan nemen, goed voor hun kinderen zorgen en tegelijkertijd willen we dat meer mensen vrijwilligerswerk doen en meer aan mantelzorg doen."

Andere landen
Volgens hem probeert de overheid de juiste balans te vinden tussen arbeid en zorg voor kinderen. Dat gebeurt bijvoorbeeld door te kijken naar andere landen waar de arbeidsparticipatie van ouders hoger is en waar kinderopvang beter is geregeld. Maar voor Rouvoet is er ook een andere kant: „Laten we niet vergeten dat we in Nederland een eigen opvoedingscultuur hebben, die ons heel veel waard is. In ons land werken heel veel vrouwen, maar ze doen dat meer dan in het buitenland in deeltijd, vaak omdat ze zelf voor hun kinderen willen zorgen."

Positief noemde hij een project in Duitsland waar werkgevers gericht banen creëren voor vrouwen. Bijvoorbeeld door telewerken, flexwerken of schooltijdbanen.

De econoom Adema, medeauteur van een boek om werkgevers te stimuleren een kindvriendelijk werknemersbeleid te voeren, vindt dat de overheid meer geld moet steken in verlof voor vaders en moeders. IJsland is voor hem het lichtende voorbeeld. Daar krijgen vaders en moeders drie maanden betaald verlof na de geboorte van hun kind. Daarna mogen beiden nog drie maanden opnemen. Ze mogen zelf kiezen wie dan de zorg voor het kind op zich neemt.

Uit onderzoek dat Fortis Bank vanochtend presenteerde, blijkt dat zes op de tien jonge stellen vindt dat de overheid gezinswoningen financieel aantrekkelijk zou moeten maken. Meer dan de helft wil bij gezinsuitbreiding groter wonen. De angst voor te hoge maandlasten vormt daarvoor echter een struikelblok.

Bron: Reformatorisch Dagblad, 15 mei 2008