Naar aanleiding van een werkbezoek aan Stichting Ambulante Fiom vraagt Wiegman aandacht voor betere verwijsmogelijkheid naar hulpverlening bij meldpunten voor onbedoeld zwangere vrouwen. Juist organisaties als Fiom en VBOK moeten volgens haar een duidelijkere plaats krijgen in de protocollering van het besluitvormingsproces, zoals ook in het huidige regeerakkoord genoemd is. Juist op de plaatsen waar vrouwen vanuit een persoonlijke noodsituatie advies vragen, moet maatschappelijke hulp geboden kunnen worden, stelt Wiegman.

Tevens benadrukt zij het grote belang van onderzoek naar wat de aard is van de noodsituatie van onbedoeld zwangere vrouwen. Wiegman: ,,Wanneer een vrouw naar haar mening in een noodsituatie verkeert, is het van belang haar totale problematiek serieus te nemen en haar niet te onderwerpen aan vooraf bepaalde selectiecriteria. Daarom zou er een lijst met aandachtspunten moeten komen waarmee het zorgaanbod kan worden toegespitst. Als je slechts selectiecriteria gaat hanteren op basis waarvan een abortus al dan niet billijk wordt geacht, krijg je nooit een onbevangen zicht op de problematiek van een vrouw en de mogelijke oplossingen daarvoor.”

Daarnaast wijst Wiegman erop dat vrouwen in verschillende leeftijdscategorieën ook verschillende noodsituaties kennen. Daarmee moet in het protocol rekening gehouden worden. ,,Een tienerzwangerschap is iets anders dan een moeder die haar gezin als compleet beschouwt. Geldzorgen of relatieproblemen zijn ook heel verschillende aanleidingen om een zwangerschap als ongewenst te ervaren.’’

Ten slotte is Wiegman van mening dat ook preventie van onbedoelde zwangerschappen nog extra aandacht verdient. Niet alleen door praktische voorlichting over hoe een zwangerschap te voorkomen is, maar met name ook informatie over en begeleiding in gezonde relatievorming. Haar fractiegenoot Joël Voordewind vroeg met het oog daarop onlangs om aandacht voor het bestaande aanbod van relatie- en huwelijkscursussen.