De kans op een kabinet met een ChristenUnie- en/of SGP-minister erin wordt groter, stelde dr. P. van der Heiden zaterdag in het Reformatorisch Dagblad. Dat vraagt dan wel om een strategische keus: stemmen op een van de kleine christelijke partijen en niet op het CDA, stelt B. J. den Dekker.

De kans op een kabinet-Balkenende IV met ChristenUnie en SGP groeit, stelde dr. Peter van der Heiden. Zoals het er nu naar uitziet draait de stembusstrijd uit op een nek-aan-nekrace tussen CDA en PvdA. Een coalitie van CDA en PvdA lijkt onwaarschijnlijk, stelt Van der Heiden. D66, Wilders en LPF zijn niet echt een serieuze optie om CDA en VVD aan een meerderheid te helpen. Kansen dus voor de eerste ”Staphorster variant” in de geschiedenis.

Voor regeringsdeelname zullen de kleine christelijke partijen echter wél voldoende zetels moeten halen. Al eerder hebben we gezien dat hun kiezers, met name die van de ChristenUnie, de neiging vertonen bij een nek-aan-nekrace hun stem uit te brengen op het CDA. ”Strategisch stemmen” noemt men dat. „Een stem op Bas is een stem op Bos”, is hun leuze.

Die strategie heeft er in 2003 toe geleid dat CU en SGP samen één zetel minder haalden dan D66, waarna de keuze van CDA en VVD op die laatste partij viel. Het is natuurlijk speculatie om je af te vragen wat er gebeurd zou zijn als de ChristenUnie vijf zetels had gehad in plaats van de huidige drie, maar dat de kaarten dan anders gelegen zouden hebben, is wel duidelijk.

Zo groot mogelijk
Werkelijk strategisch stemmen doet de christelijke kiezer dus door op 22 november de kleine christelijke partijen zo groot mogelijk te maken. Gezien de politieke verhoudingen van dit moment is de kans klein dat er een kabinet-PvdA/CDA of -PvdA/VVD komt. De vraag wie de grootste partij wordt is niet zo relevant als de opiniepeilingen doen vermoeden.

De vraag is meer: Met wie gaat het CDA de komende periode in zee? De uitkomst van die vraag is niet te beïnvloeden door op het CDA te stemmen, maar door te zorgen voor een zo groot mogelijk aantal Kamerleden van ChristenUnie en SGP.

De auteur is bestuurslid van de ChristenUnie Apeldoorn

Bron: Reformatorisch Dagblad