Twee studenten van de opleiding Civiele Techniek van de Hogeschool van Amsterdam, Mike Fafieanie en Sander Zaadhof, hebben in opdracht van de Statenfractie van de Christenunie Flevoland het plan Lievense opnieuw onderzocht. Het plan Lievense, dat door ir. Lievense in het begin van jaren 1980 werd gepresenteerd, hield in dat een groot waterbekken in het Markermeer zou worden aangelegd dat d.m.v. van windenergie wordt gevuld en waaruit d.m.v. waterturbines constante energie kan worden geproduceerd.

In hun afstudeeronderzoek hebben Mike en Sander eerst een analyse gemaakt van het plan Lievense en onderzocht waarom het plan geen draagvlak kreeg.

Zij hebben daarna op basis van de uitgangspunten van het plan Lievense een quick scan gemaakt om de haalbaarheid eerst te onderzoeken alvorens verder onderzoek te plegen.

Nadat de haalbaarheid was aangetoond hebben zij een simulatiemodel ontworpen waarmee zij diverse varianten met moderne technieken kunnen doorrekenen om tot een optimaal ontwerp te komen.

De voorkeursvariant is uiteindelijk uitgewerkt tot een compleet ontwerp. Daarbij is rekening gehouden met landschappelijke, planologische, ecologische, economische, infrastructurele, recreatieve en waterstaatkundige aspecten. Er is in ruime mate aandacht gegeven aan de natuurcompensatie en ontwikkeling van nieuwe natuur.

 De kerndoelstelling: het op milieuvriendelijke wijze opwekken van constante elektrische energie blijkt haalbaar. Er kan zelfs meer energie opgewekt worden dan Flevoland nu nodig heeft.

Het waterbekken is verdeeld in 2 segmenten waarvan één segment water kan ontrekken van en lozen in het IJsselmeer en één segment in verbinding staat met het Markermeer. De scheidingsdam ligt op het tracé van de Houtribdijk en is voorzien van schuiven zodat het gehele bekken uitwisseling van water kan hebben met het Markermeer of met het IJsselmeer. Dit geeft flexibiliteit en stuurbaarheid bij het beheer en minder risico. Op de scheidingsdam ligt de N 302 zodat het wegverkeer een goede verbinding behoudt.


Het waterbekken is berekend op een relatief hoog veiligheidsniveau van 1: 10.000 ( 1/10.000 kans per jaar) en de voordijken beschermen de omgeving voldoende.

Voor een overzichtstekening wordt verwezen naar de bijlagen bij de samenvatting.

Het resultaat van de studie kan een bijdrage vormen voor de ontwikkeling van het Omgevingsplan van de provincie Flevoland.

In het kader van het afstuderen hebben de studenten hun studie gepresenteerd aan de opdrachtgevers, de Statenfractie van de ChristenUnie Flevoland en de Hogeschool van Amsterdam.

Het gehele onderzoek is te lezen op de speciale website die de studenten hebben ingericht: www.energieuitwater.nl.

De voordelen van energie uit water zijn:

-het bijdragen aan de reductie van CO2 conform de doelstellingen van het regeringsbeleid.

-het bijdragen aan het regeringsbeleid om in 2020 10% duurzame energie op te wekken.

-het ontwikkelen van nieuwe natuur in de lagunes rondom het waterbekken. Dit houdt een verrijking en uitbreiding in t.o.v. de bestaande situatie.

-het ontwikkelen van paaiplaatsen voor vissen.

-het ontwikkelen van een ecologische verbinding met de Oostvaardersplassen.

-door het lozen van het water uit het bekken op het Markermeer kan in een groot deel van het Markermeer de vertroebeling worden tegengegaan.

-het ontwikkelen van meer recreatiemogelijkheden in de omgeving van Lelystad: stranden, wandel- en fietspaden, varen etc.

-drinkwaterwinning behoort tot de mogelijkheden.

-er komt veel zand vrij voor bouwprojecten.

-er kan slib worden geborgen in het bekken.

De nadelen zijn:

-het weidse uitzicht wordt bij het waterbekken minder maar door bebossing, beplanting en natuurontwikkeling ontstaat een nieuw natuurlijk landschap.

-de zeilers krijgen minder ruimte maar wel een meer afwisselend landschap in het kustgebied.

Een maatschappelijke kosten-baten analyse zal nog moeten worden opgemaakt en er zullen nog diverse aspecten nader moeten worden onderzocht.

De technische haalbaarheid is met het onderzoek van de studenten aangetoond.