In Europa groeien de tegenstellingen. Opmerkelijk genoeg zie je die tegenstellingen samenkomen in de heer Rutte. Enerzijds betoogde hij onlangs, dat wanneer je van Europa houdt je moet stoppen met dromen over méér Europa. Anderzijds steunde de heer Rutte Guy Verhofstadt om zich te kandideren als voorzitter van het Europees Parlement. Ook sloot zijn Europese ALDE fractie een akkoord met de christendemocraten rond het voorzitterschap van het Europees Parlement. In dat akkoord staan afspraken om te komen tot een federaal Europa.

Tegenstrijdiger kan het eigenlijk niet Voorzitter. De spagaat waar de Europese Unie in verkeert zie je samenkomen in de persoon van de heer Rutte. Vraag is: wordt het méér, of wordt het minder Europa? Waar de premier voor kiest is mij niet duidelijk: zijn pleidooi voor stoppen met dromen over meer Europa was mij uit het hart gegrepen. Maar Rutte's steun voor Verhofstadt begrijp ik niet.  

Want Verhofstadt is een fanaticus: de man roept standaard bij ieder probleem => méér Europa is dé oplossing. Dat denken kennen we nog uit de vorige eeuw: toen was het inderdaad voor de wederopbouw na de oorlog nuttig te komen tot één Europese ruimte met vrij verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal. Maar wanneer je in die ouderwetse opvatting blijft hangen heb je niet door dat de wereld inmiddels veranderd is. Een vrij verkeer van diensten en personen waarin veel vrachtwagenchauffeurs werken met flex- en wurgcontracten, is geen echt vrij verkeer. Een vrij verkeer van kapitaal en diensten waarbij multinationals minder belastingen betalen dan veel burgers, is mislukt.

Ik roep de heer Rutte op, te kiezen. Dat zeg ik tegen hem en allen die hier en in Brussel warm lopen voor het zogenaamde Five Presidents plan: een plan om te komen tot één economische, fiscale, monetaire en politieke unie. Dat plan vergroot de kloof met de burgers. Het plan moet van tafel.

Er is toenemend verzet bij de Europese burgers tegen meer Europa. Het meest krachtig zie je dat verzet bij de fanatici van de andere zijde, Le Pen en Wilders. Zij willen de hele Europese Unie uiteen laten klappen. Niet minder Europa, maar géén Europa. Kies je voor die aanpak dan gooi je het kind met het badwater weg. Ook niet goed dus.

Ik bepleit hier een derde weg met de Europese Unie: het Europa van het gezond verstand. Wat zijn de contouren van dat Europa?

1. De Europese Commissie is te politiek geworden. De Commissie dient neutraal, zelfs ietwat saai te zijn om de besluiten van Raad en Parlement uit te voeren. Een dienende organisatie dus;

2. Niet alle problemen zijn permanent. Toch blijft de Commissie als permanente organisatie overeind. Dit moet anders: een kleinere Commissie die op projectbasis soms voor een bepaalde klus een tijdje wordt vergroot.

3. In de EU denken velen alleen maar aan méér Europa. Maar de Brexit laat zien dat dit niet zo is. Er moeten dus exitcriteria komen voor exits uit zowel de EU als uit de Eurozone;

4. Laten we de maximale geografische omvang van de Unie vastleggen. Wat mij betreft wordt een criterium, dat alleen die landen erbij kunnen wanneer tenminste de helft van hun landmassa op het Europese continent ligt. Turkije en Rusland worden dus voor altijd uitgesloten;

5. Een moratorium op verdere integratie, en éérst afspraken nakomen. Zo is het Stabiliteits- en Groeipact al vele malen geschonden. Toezicht en handhaving, afspraken nakomen en handhaven, dát is wat Europa nodig heeft!!

Europa is geen doel op zich. Europa is een middel om vreedzaam samen leven te bevorderen. Daarom mijn pleidooi voor een bescheiden Europa, het Europa van het gezonde verstand: minder én beter. Het lijkt me dat de heer Rutte die keuze moet kunnen meemaken. 

Tenslotte nog een hartenkreet die de premier hopelijk zal aanspreken: Brexit en de Nederlandse visserij. Engelse brexiteers willen in de Noordzee een 200 mijlszone invoeren. Daardoor zouden vele Nederlandse vissers hun huidige visgronden verliezen. Met ontelbare faillissementen tot gevolg. Dit is met name een Nederlands belang: laat dit alstublieft niet ondersneeuwen in het werk van Europese onderhandelaars. De Nederlandse regering moet hier dagelijks bovenop zitten!