Datum:            21 mei 2013

De heer Segers (ChristenUnie):

Voorzitter. Vorige week werd duidelijk dat we minimaal 340 miljoen euro en mogelijk zelfs 0,5 miljard euro naar Brussel moeten sturen voor de begroting voor 2013. Nederland kon niet anders dan lijdzaam toezien hoe een meerderheid van de lidstaten hiermee akkoord ging. Vooral de positie van Duitsland stelt hierbij teleur. In reactie op de vraag hoe vast deze bijdrage ligt, reageerden de minister van Financiën en de minister van Buitenlandse Zaken vreemd genoeg verschillend. Ik vraag de minister-president dus om helderheid te scheppen en duidelijk te maken wat het eensluidende standpunt is van het kabinet.

Mijn fractie heeft grote moeite met de gang van zaken. Weliswaar hebben we over eerdere jaren wat geld teruggekregen, maar 0,5 miljard bijbetalen aan de Commissie voor één jaar is wel heel cru. En dat in een tijd waarin we al fors moeten bezuinigen, mede in opdracht van diezelfde Commissie. Ik heb niet de indruk dat de Commissie erg haar best heeft gedaan om deze tegenvaller op een andere wijze op te vangen en om binnen de begroting te zoeken naar mogelijkheden om te bezuinigen. De gang van zaken laat in ieder geval zien dat er iets grondig mis is met de Europese begrotingssystematiek. Nederland wil dit thema tijdens het voorzitterschap in 2016 op de agenda zetten, maar dan zijn we te laat. We moeten nu, nu de onderhandelingen over het nieuwe MFK voor de periode 2014-2020 lopen en nog niet zijn afgerond, harde afspraken maken om deze situatie in de komende financiële periode te voorkomen. Is het kabinet bereid om zich juist nu hiervoor ten volle in te zetten?

Belastingfraude en -ontwijking leiden tot ondergraving van het vertrouwen en moeten stevig worden aangepakt. Ik ben dan ook teleurgesteld in de summiere beschrijving van de kabinetsvisie op belastingontwijking en de Europese aanpak daarvan. Eigenlijk lijkt het kabinet geen eigen visie te hebben, en vooral de Europese aanpak te volgen. Over de multilaterale aanpak om gegevens uit te wisselen, zijn de verwachtingen hooggespannen. De vraag is echter wat deze multilaterale aanpak zal opleveren als tegelijkertijd de "spaghetti bowl" van bilaterale belastingverdragen blijft voortbestaan. Is het kabinet bereid om zo snel mogelijk met een echte, eigen visie op belastingontwijking te komen en daarbij ook in te gaan op de rol van belastingverdragen?

Er ligt een Europees actieplan tegen belastingfraude- en ontwijking. Mijn fractie steunt een Europese aanpak van belastingontwijking, maar heeft net als het kabinet wel vragen over de verdeling van bevoegdheden tussen Raad en lidstaten. Van sommige aanbevelingen uit het actieplan vraag ik me af of we daarmee niet te ver gaan. Zo heeft mijn fractie sterke twijfels over het invoeren van één Europees fiscaal identificatienummer voor alle belastingplichtigen. Deelt het kabinet deze zorg? Welke aanbevelingen uit het actieplan staan volgens het kabinet op gespannen voet met het principe van subsidiariteit?

Volgens mijn fractie moet het morgen bij het agendapunt energie vooral gaan over de doelstellingen voor duurzame energie uit de groeiagenda Europa 2020. Met de focus op technische onderwerpen als de energiemarkt en de infrastructuur wordt de aandacht afgeleid van het gebrek aan voortgang op deze drie doelstellingen. We zien namelijk dat de broodnodige verbetering van het emissiehandelssysteem wordt geblokkeerd door het Europees Parlement, terwijl juist bij het emissiehandelssysteem een slagvaardige Europese aanpak gerechtvaardigd en noodzakelijk is. Graag een reactie daarop.

Vorige week heeft de Franse president zijn ideeën voor de toekomst van de Unie en de EMU uit de doeken gedaan. We weten dat de minister-president niet van Europese vergezichten houdt, maar ik neem aan dat hij ook afstand neemt van de uitspraken van de heer Hollande, die op korte termijn wil komen tot een economische regering voor de eurozone, de uitgifte van eurobonds en de vorming van een politieke unie. Zal de minister-president, mocht dit onderwerp morgen ter sprake komen, klip-en-klaar aangeven dat hiervan voor Nederland geen sprake kan zijn en dat dit niet alleen geldt voor eurobonds maar voor elk van de drie voorstellen?

Tot slot heb ik een vraag over de bankenunie. In de brief over de agenda van de Europese Raad schrijft het kabinet dat er nog geen voorstel ligt voor een Europees resolutiemechanisme. Toch is hierover concreet gesproken tijdens de afgelopen eurogroep. Wat is er dan precies besproken als er geen voorstel ligt? Is het voorstel van de Duitse minister van Financiën voor een tweestappenbenadering ook aan de orde geweest? Zo ja, hoe werd hierop gereageerd? Is er ook gesproken over de mogelijkheid van een verdragswijziging?

Voor meer informatie: www.tweedekamer.nl.