Mdv, waar dit debat over gaat, zijn het aanzien van de politiek, de geloofwaardigheid van de overheid en het vertrouwen in de rechtsstaat.

Toen ik het rapport van de commissie Oosting las, moest ik denken aan de filosoof en kerkvader Augustinus, die zich afvroeg:
Wat is er nog voor een verschil tussen de overheid en een roversbende, als de staat niet is onderworpen aan de wet?

Het is de democratische rechtsstaat die het verschil maakt tussen een beschaving en een bananenrepubliek. En die democratische rechtsstaat is in het geding bij de deal die is gesloten met Cees H. en de manier waarop daarna met de waarheid en met de Kamer is omgegaan.

Hoe kunnen wij van burgers vragen zich aan de wet te houden, hun belastingaangifte naar waarheid in te vullen, als de indruk wordt gewekt dat politici creatief met de waarheid omgaan, elkaar de hand boven het hoofd houden en dat mensen van Justitie boven de wet staan.

En als Kamer kunnen we alleen met vertrouwen in het kabinet blijven werken, als we juist en volledig worden geïnformeerd. En als dat niet gebeurt, dan moet die fout dan onmiddellijk worden rechtgezet.

Mdv, over dat alles bestaat twijfel. En die twijfel is funest.

Mdv, de feiten liggen nu op tafel.

1. De Kamer is onjuist en onvolledig geïnformeerd.

• Er is door twee ministers een verkeerd schikkingsbedrag genoemd (2 miljoen, door Korthals en Opstelten)
• vervolgens zegt stas Teeven bij RTL LN dat minister Opstelten de Kamer goed zou hebben geïnformeerd, terwijl hij tegen DG Roes een heel ander bedrag noemt dan Opstelten in de Kamer vermeldde.
• Als de Kamer vervolgens vertrouwelijk inzage krijgt in het BOOM-advies over de deal, zijn cruciale delen daarvan zwartgelakt. Onnodig, zegt Oosting.
• Vervolgens is er de kans om goed onderzoek te doen en de waarheid te achterhalen, maar kiest minister Opstelten doelbewust voor een kort en gemankeerd onderzoek waarbij de onderzoeker niet met stas Teeven mocht praten.
• Stas Teeven heeft een herinnering die veel hoger is dan de door Opstelten genoemde 2 miljoen, maar minister en stas besluiten samen te concluderen dat de heer Teeven onvoldoende feitelijke herinneringen heeft.
• En als Nieuwsuur op het punt staat het juiste bedrag te melden, werken twee VVD-kamerleden mee aan een persbericht waarin staat dat de informatie van Nieuwsuur onjuist is. Terwijl die wel klopte en de informatie ook nog eens beschikbaar was die daarop wees.

Mijn vraag aan de bewindslieden van VenJ is: waarom beschouwden zij het als hun taak als controleur van de regering om de ‘verdedigingslijn’ van diezelfde regering te versterken, tegenover de Kamer waar ze zelf deel van uitmaakten? Waarom schreven ze op dat Nieuwsuur onjuiste informatie had?

2. De Teevendeal deugde niet. Naar inhoud, totstandkoming en afwikkeling kon de schikking de toets der kritiek niet doorstaan.

• Er was geen toestemming van het College van PG´s voor het bedrag dat is overgemaakt aan Cees H.
• er had geen package deal met gratieverlening mogen worden gesloten
• de belastingdienst had moeten worden geïnformeerd
• bedrag was niet proportioneel, de Staat springt er slecht uit.
• En de vermeende tegenprestatie, waar oud-OvJ Vrakking over spreekt en waar de MP vrijdag over speculeerde, verandert daar vlg Oosting niets aan.
• De geheime deal had ook niet gemogen, er was geen toestemming voor
• En de cie-Oosting heeft de heer Teeven aangeboden hen vertrouwelijk daarover te informeren, maar daar heeft de heer Teeven geen gebruik van gemaakt.
• Dan houdt het een keer op, zei Oosting gisteren. Er is geen deal onder de deal.

In dat licht is het buitengewoon zorgwekkend wat er vrijdag op de persco van de MP gebeurde. Er ligt een rapport van de commissie die eindelijk helderheid moest verschaffen, die de mist en de rook had moeten verdrijven zodat we er een punt achter kunnen zeten, en vervolgens heeft de MP 40 minuten lang de rookmachine weer aangezet.

Mdv, het is van tweeën een. Of Oosting heeft gelijk – de deal deugde niet en er is geen deal onder de deal – of de MP weet meer, maar dan moet ook echt de onderste steen boven.

Mdv, we kunnen pas een punt achter deze zaak zetten als de hele waarheid op tafel ligt en alle rook en mist zijn verdwenen. Als de rookmachine weer aangaat lukt dat niet. Als de premier nu geen volledige openheid van zaken geeft, dan moet de Kamer er desnoods met een korte parlementaire enquête of een parlementaire ondervraging onder ede zelf achteraan.

Voor de ChristenUnie-fractie is de cruciale vraag aan het kabinet. Wat prevaleert in deze lang slepende kwestie? Zijn dat politieke posities, is dat een reputatie van crimefighters of zijn dat de waarheid, het juist informeren van de Kamer en het hoog houden van de rechtsstaat? Voor de ChristenUnie-fractie is het antwoord op die vraag alles bepalend. Dit is het debat van de waarheid.