Tweede Kamerlid Gert-Jan Segers: “Er is niets mis met een gerechtvaardigde beloning, maar het gaat om de dieperliggende vraag: hoe krijgen wij goede mensen voor de publieke zaak? Dat draait niet om geld, maar om motivatie.”

De Tweede Kamer debatteerde donderdag over het wetsvoorstel Wet Normering Topinkomens van minister Plasterk. Topbestuurders in de (semi)publieke sector mogen daarin maximaal 100% van een ministerssalaris verdienen in plaats van 130%. Het is mogelijk om uitzonderingen te maken om bij Algemene Maatregel van Bestuur inkomensbestanddelen aan te wijzen die geen onderdeel van het inkomen vormen.

Maar uitzonderingen die de 100% grens willen overschrijden worden bij ministeriële regeling vastgesteld. Zonder Raad van State, zonder controle van de Kamers. Segers vindt dat de Kamers zo onterecht buiten spel staan en heeft in een amendement gevraagd dit te repareren. Dat maakt van de ministeriële regeling een Algemene Maatregel van Bestuur met voorhangprocedure, zodat de Kamer toch haar controletaak kan uitoefenen.

Volgens Segers gaat dit debat om de basisvraag: wat voor topbestuurders willen wij hebben in de publieke sector? “Toen de recessie intrad en wij ontdekten hoe funest het beloningssysteem in de financiële sector werkte, kwam een oude Bijbelse wijsheid opnieuw aan het licht. ‘Geldzucht is de wortel van alle kwaad’.  Anders gezegd: wie van geld houdt, kan er niet genoeg van krijgen. Wie verzot op rijkdom is, is altijd op meer gewin belust. Ook dat is enkel leegte. En dat schreef Prediker meer dan 2000 jaar geleden. Nu is er niets mis met een gerechtvaardigde beloning, u zult de ChristenUnie niet horen pleiten voor een krenterige kruideniersmentaliteit. Maar het gaat om de intrinsieke motivatie. Voor de publieke zaak zoeken we goede mensen, gedreven door goede motieven."