Natty zat al tien jaar vast toen ik hem leerde kennen. Hij had vanuit zijn cel in Egypte een brief gestuurd naar Focus on the Family, een Amerikaanse christelijke organisatie waarover hij iets had gelezen. Omdat zij wisten dat ik in Cairo woonde, kreeg ik vanuit Colorado Springs de vraag of ik iets voor Natty kon betekenen. Het bezoek dat volgde, was het eerste in een lange reeks in de laatste vijf jaar van zijn gevangenschap.

Geen bitterheid

In totaal heeft Natty vijftien van zijn beste levensjaren doorgebracht tussen de benauwde muren van een Egyptische gevangenis. Alle reden tot bitterheid en wanhoop, zou je denken. Maar zo niet bij Natty. Na een paar jaar gevangenschap was Natty tot geloof gekomen en begon hij deel uit te maken van een groeiende groep gevangenen die samen een kerk vormden. Ze hadden een voorganger, kringleiders, diakenen en Natty was zangleider. Zondags hielden ze hun dienst op de luchtplaats. Door de week hielden ze Bijbelstudie, maakten ze schoon en bezochten ze medegevangenen die aan hun lot waren overgelaten. Natty was een keer op z’n knieën de gang aan het schrobben toen een bebaarde medegevangene expres het schoongemaakte deel weer vies begon te maken. Natty had hem rustig aangekeken en gezegd: ‘Zeg maar wanneer je klaar bent, dan maak ik het weer schoon.’ Hij vertelde het me met een glimlach. Als een door God gezegende Jozef in een Egyptische gevangenis.

Hoogtepunt van het jaar

Een hoogtepunt van het jaar was het kerstfeest. Het werd door Natty en zijn medebroeders georganiseerd en door bijna alle andere gevangenen en hun bewakers bezocht. Ze vertelden hun het verhaal waarin de grote God Zich uit onvoorstelbare liefde zo klein als een baby had gemaakt. Als ik ergens wilde zien wat dat betekende, hoefde ik maar om me heen te kijken in de kooi waarin gevangenen en bezoekers elkaar een kwartiertje mochten ontmoeten. Daar zaten ze, Natty en tientallen andere kerels uit alle windstreken van de wereld. Omdat God Zich vernederde, worden mensen verhoogd.

Ze hebben inmiddels hun straf uitgezeten. Als vrije mannen en nieuwe navolgers van Christus zijn ze weer uitgezwermd over Gods wereld, naar Nigeria, Sri Lanka, zelfs naar Somalië. Ik ben hen dankbaar dat ze mij het kerstverhaal opnieuw hebben verteld. God voelde Zich niet te groot voor een kleine kribbe. Hij is erbij in een Egyptische gevangenis, op de Amsterdamse Wallen, in Haagse machtsbolwerken en in mijn eigen, soms zo onrustige hart. En Zijn genade maakt echt alles anders.

Dit artikel verscheen eerder in De Oogst, het maandblad van stichting Tot Heil des Volks.