Hij had zelf niet om bewaking gevraagd, maar het Nederlandse kabinet wilde niet dat Voordewind met eigen vervoer door Pakistan reisde. Ook werd er iemand meegestuurd die de veiligheid in het oog moest houden. In een Pakistaanse stad zorgde de lokale overheid voor een politie-escorte.

„Inmiddels heb ik aardig wat landen bezocht”, aldus Voordewind aan de vooravond van zijn vertrek naar Nederland waar hij vanmiddag weer arriveerde, „maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Het geeft wel aan hoe groot de dreiging daar is.”

Voordewind was van vrijdag tot en met maandagavond met zijn medewerker en mensen van Jubilee Campaign in Pakistan. Minister Rosenthal (Buitenlandse Zaken) en de Pakistaanse ambassadeur hadden hem aan een visum geholpen om in te kunnen gaan op een uitnodiging van Claas, een interkerkelijke organisatie die werkt voor vervolgde christenen in Pakistan.

Hun positie verslechtert onder druk van islamitische geestelijken, merkte Voordewind.

Waaruit leidt u dat af?

„Steeds meer christelijke meisjes worden ontvoerd en uitgehuwelijkt aan moslims. Het aantal gedwongen bekering tot de islam neemt toe. Christenen worden ook vaker vals beschuldigd van blasfemie, het beledigen van de profeet Mohammed.

Sinds de moord op twee politici, onder anderen op de christelijke minister van Minderheden Bhatti, heerst er een angstcultuur. Christelijke politici durven niet meer vrijuit te spreken. Ze zijn bang hetzelfde lot te moeten ondergaan. De voorzitter van de parlementaire minderhedencommissie is recent al gearresteerd.”

Voordewind ontmoette in Pakistan op een geheime locatie de man van Asia Bibi, die sinds 2009 gevangenzit wegens vermeende godslastering. In 2010 werd ze ter dood veroordeeld. Lichamelijk gaat het goed met Bibi, vertelde haar man, die zelf steeds moet verhuizen wegens bedreigingen. Geestelijk lijdt ze onder de onzekerheid dat ze niet weet wanneer ze vrij komt. „Het kan nog jaren duren voordat haar zaak bij het hooggerechtshof aan de orde komt.”

Bibi’s man verzocht Voordewind dringend haar zaak bij de internationale gemeenschap en bij minister Rosenthal aan te kaarten, zodat zij Pakistan kunnen vragen haar vrij te laten.

Dat doen ze toch al jaren?

„De verwachtingen dat er in Pakistan veranderingen van binnenuit zullen plaatsvinden, zijn nihil. Mensen hebben hun hoop gevestigd op druk vanuit het Westen, van Europa en Amerika. Daarvan verwacht men uiteindelijk resultaat.”

Wat kunt u vanuit Nederland voor hen betekenen?

„Binnen een week zullen wij een rapport schrijven over ons bezoek aan Pakistan. Dat geven we aan minister Rosenthal. Bij hem zullen we er onder meer voor pleiten om in zijn rechtstreekse contacten met Pakistan en via de EU de blasfemiewet in dat land aan de kaak te blijven stellen.

Aan de Nederlandse ambassade in Pakistan hebben we suggesties gedaan hoe ze voor godsdienstvrijheid kunnen opkomen. Bijvoorbeeld door de organisatie te steunen die wij hebben bezocht en die zich inzet voor de opvang van bedreigde meisjes en van bekeerlingen.”

Belangrijker nog dan politieke druk en financiële steun is volgens Voordewind het gebed. Daar vroegen de Pakistaanse christenen nadrukkelijk om. „Blijf voor ons bidden, zeiden ze tegen me. Van hun standvastigheid ben ik trouwens erg onder de indruk geraakt. Juist in tijden van verdrukking zijn christenen zich bewust van hun afhankelijkheid van God. En Zijn hulp ervaren de Pakistaanse christenen ook. Dat versterkt hun geloof. Ze zijn zeer vurig. Nergens heb ik mensen zo hard horen klappen en zingen als in de kerk die ik zondag heb bezocht.”

(Met toestemming overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad van 26-06-2012, auteur Kees de Groot)