Wat betekent het scheiden van wonen en zorg voor een woonvoorziening voor mensen met schizofrenie? Wat betekent het betalen van een eigen bijdrage voor begeleiding in combinatie met de korting van de huurtoeslag?

De mensen die het allemaal raakt, kunnen dat het beste vertellen.

Ik heb kennisgemaakt met Geert. Op het eerste gezicht iemand met wie niets aan de hand lijkt. Maar schijn bedriegt. Hij komt moeilijk uit zijn woorden en redt het niet alleen. Omdat hij in een schuldsaneringstraject zit, moet hij samen met zijn partner rondkomen van 70 euro per week. Het betalen van een eigen bijdrage van 440 euro per jaar kan hij echt niet opbrengen. Hij moet kiezen tussen het betalen van een eigen bijdrage om begeleiding te houden of het kunnen kopen van kattenvoer voor zijn twee katten. Hij neigt ernaar om voor het laatste te kiezen. Begeleiding heeft hij maar 1 keer per week. De katten zijn altijd bij hem. Die wil hij graag houden.

Bij dit verhaal voelde ik boosheid omhoog komen. In de gehandicaptenzorg moet voor elke euro gevochten worden, terwijl minister Schippers afgelopen donderdag met het grootste gemak meldde dat er een miljoen euro beschikbaar is voor het monitoren van het invriezen van eicellen van vrouwen met een uitgestelde kinderwens.

Diep onder de indruk was ik in de kleinschalige voorziening waar mensen met een verstandelijke beperking en ernstige gedragsstoornissen dagactiviteiten ontvangen. Het uitgangspunt is dat een normale menswaardige omgeving normaal gedrag uitlokt. Dit vraagt heel veel van hulpverleners, van de huisvestingsvorm en daarom dus zekerheid en ruimte in de bekostiging die hiermee gemoeid is.

De morgen sloot ik af bij een woonvorm voor mensen met schizofrenie, die daar zelfstandig met lichte begeleiding wonen. Mensen hebben hun eigen woning, een gemeenschappelijke huiskamer waar ze altijd binnen kunnen lopen en waar altijd een begeleider is en een prachtige gemeenschappelijke tuin waar het goed toeven was. Volgens een van de bewoners was ik welkom om terug te komen en lekker te komen zonnebaden op een luchtbed. Koelbox mee; man en kinderen waren ook welkom! Ik heb niets beloofd, maar het aanbod was natuurlijk grandioos!

Schizofrenie is een ingewikkelde stoornis, of misschien toch ook niet. Micha, client in het ATC de Steiger te Almere, verwoordde het eens zo: ‘Mijn geest is niet ziek; mijn gedachtes zijn vreemd; mijn denken is raar; maar mijn intentie is goed.’

Esmé Wiegman - van Meppelen Scheppink

Tweede Kamerlid