In de debatten kon de Nederlandse regering uiteindelijk tegemoet komen aan onze bezwaren. Alles afwegende kon ik toen in de afsluitende fractievergadering naar eer en geweten mijn steun geven aan het sterk gewijzigde voorstel. Uiteindelijk kon André Rouvoet in het afsluitende debat melden dat de gehele fractie voor zou stemmen.

Een dergelijk proces is ingrijpend. Het onderwerp en de daarbij behorende verantwoordelijkheid drukte zwaar. Ook voor mij als niet-woordvoerder. Daar kwam bij dat in ook in onze achterban veel bezwaren waren tegenover de missie. Bezwaren waar ik mij overigens in herkende. Het ND had mij niet gebeld voor de peiling die vorige week naar buiten was gekomen, maar ik herkende mij in de afwijzende reactie van de meerderheid van de ondervraagden. In fractievergaderingen hebben we nauwgezet alles doorgenomen en de bezwaren op een rijtje gezet. Op basis daarvan is Joel Voordewind de debatten ingegaan.

Als dan tegemoet wordt gekomen aan onze grootste bezwaren, sta je voor de uiteindelijke afweging die wat mij betreft op inhoudelijke basis gemaakt moet worden. Sentimenten als 'nu kunnen we dit kabinet een keer een hak zetten' of 'electoraal is het handiger om tegen te zijn', spelen dan wat mij betreft geen rol. Op www.christenunie.nl kunt u meer informatie terugvinden over onze uiteindelijke afweging. Heftig, maar dit wel waar je als parlementariër uiteindelijk voor geplaatst kunt worden. Ik ben ervan overtuigd dat we hierin de houding hebben aangenomen die past bij vertegenwoordigers van de ChristenUnie. En dat betekent dat we met een opgeheven hoofd ons nu ook verder verantwoorden voor de gemaakte keuze.

Zelf heb ik deze week ook nog wat andere onderwerpen in beheer gehad. Dinsdag heb ik bijvoorbeeld tijdens het mondelinge Vragenuur aandacht gevraagd voor de stremming op de Rijn in Duitsland waar veel Nederlandse schippers het slachtoffer van zijn geworden of dreigen te worden. Woensdag heb ik een debat gehad over het beloningsbeleid bij staatsdeelnemingen en het vervolg van het debat over de samenwerkingsschool van Joel Voordewind overgenomen. Dat was wel aardig omdat ik zelf in 2002 en 2004 de grondwetwijziging had gedaan. Donderdag was er nog een groot debat over de OV-chip. Heel vervelend dat de kaart opnieuw gekraakt is, maar het tegenhouden van de afschaffing van de strippenkaart in Haaglanden en Zuid-Holland lost daar niets mee op. Het kost alleen nog eens ruim een miljoen euro meer geld. Eigenlijk is er maar één oplossing: uitvoering van eerder gemaakte afspraken om te migreren naar een nieuwe en veiligere chip.

Vanmiddag vertrek ik voor een week naar Ethiopië met de Nederlandse organisatie ZOA. Ik ga terug naar het gebied waar ik in 2008 ook ben geweest om te kijken naar de ontwikkelingen die daar plaatsvinden. Dat betekent o.a. het bezoeken van waterprojecten en de repatriëring van vluchtelingen. Voor dat laatste heb ik me destijds druk gemaakt bij (voormalig) minister Koenders. Hij is toen op zijn beurt internationaal actief geweest. Ik verheug me er zeer op om nu daarvan resultaten te kunnen zien. Dat zijn lichtpuntjes in een land waar helaas nog steeds veel ellende is. Tijdens de reis zal ik ook kennis kunnen nemen van de gevolgen van de forse bezuinigingen van dit kabinet op ontwikkelingssamenwerking en de wijze waarop ngo's als ZOA daar antwoorden op proberen te vinden. Al met al een uiterst boeiende reis. Ik zal er volgende week in mijn weblog verder over berichten en hoop dat ik de komende week bijvoorbeeld via twitter (www.twitter.com/arieslob) berichten kan verzenden. Dat zal echter van het bereik afhangen en daarover kan ik nu geen zinnig woord zeggen. 

Arie Slob