Wat mij daarbij is opgevallen is dat een ontwikkeling die zich al gedurende mijn eerdere Kamerperiode aftekende, verscherpt heeft doorgezet. Ik doel op de groeiende hoeveelheid spoeddebatten, Kamervragen en moties. Om misverstanden te voorkomen: dit zijn in zichzelf waardevolle, zelfs onmisbare instrumenten van het parlement om de regering te controleren. En als lid van een kleine fractie ben ik de laatste om wie dan ook het recht te ontzeggen daar een intensief gebruik van te maken.

Niettemin…..

Steeds vaker vraag ik mij af of deze ‘parlementaire wapens’ niet aan slijtage onderhevig zijn door de wijze waarop ze worden ingezet. Ik zie moties voorbij komen waarin de regering wordt gevraagd vooral door te gaan met het uitvoeren van een bepaald beleid. Of waarin wordt gevraagd om te zijner tijd bij de indiening van een bepaald voorstel een toelichting te geven wat men daarmee wil bereiken. En wie vandaag een spoeddebat aanvraagt mag in zijn handen wrijven als dat ergens in februari op de agenda komt.

Ook met de ervaringen uit mijn ministerschap heb ik de overtuiging dat de parlementaire controle niet effectiever wordt door een toename van het aantal spoeddebatten en moties. En zou het echt waar zijn dat we alleen recht doen aan een willekeurige kwestie door er een spoeddebat over te voeren? Te vaak worden er bovendien debatten gevoerd of Kamervragen aan de regering gesteld over zaken waar anderen verantwoordelijkheid voor dragen. Voor we het weten wordt een debat dan een demonstratie van parlementaire machteloosheid. En dat is jammer én niet nodig.

Kortom: zonder wie dan ook het recht te ontzeggen om de instrumenten waarover de Kamer beschikt ook metterdaad in te zetten, meen ik oprecht dat de effectiviteit en de kwaliteit van de parlementaire controle wel eens zou kunnen verbeteren als we ons concentreren op de hoofdlijnen van het beleid en op een gerichte benutting van die controle-instrumenten. Áls we dan een spoeddebat voeren, dan gáát het ook echt ergens over! Het zou het gezag en de positie van de Kamer ten goede komen.

André Rouvoet
Fractievoorzitter van de ChristenUnie in de Tweede Kamer