Nu de ChristenUnie weer in de oppositie is beland, ziet ze voor zichzelf geen rol meer in de landelijke politiek. Daarom stond ze ook niet op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer. “Ook dat is belangrijk en mooi werk, en ik heb het met heel veel plezier gedaan, maar voor mij hoeft dat nu niet opnieuw. Dat André Rouvoet die keus wel heeft gemaakt, is volstrekt legitiem. Bovendien had de ChristenUnie anders met een leiderschapscrisis gezeten, en dat gun ik onze partij niet.”

Integratie
Het is voor de ChristenUnie in de Tweede Kamer volgens Huizinga nog een ‘geweldige uitdaging’ om een herkenbaar profiel te ontwikkelen. Een profiel waarmee de partij niet ‘zomaar’ bij de linkse oppositie ingedeeld kan worden.

Volgens de voormalige staatssecretaris en minister is de opstelling rond integratie een van de centrale aandachtspunten. “Het heeft gek genoeg nauwelijks een rol in de verkiezingscampagne gespeeld, maar nu is toch het weer hét onderwerp. Of de PVV – zoals sommigen denken – nu wat meer wordt ingekapseld in het politieke bestel, moet blijken. Ik denk wel dat het congres van het CDA goed is geweest voor het politieke krachtenveld. De bezwaren van de CDA’ers Kathleen Ferrier en Ad Koppejan zijn nu ook echt gelegitimeerd. Kritisch zijn is misschien wel de beste manier, ook voor andere CDA-Kamerleden, om tegenwicht te bieden aan Geert Wilders. Ook Wilders zal eraan moeten wennen dat hij wordt tegengesproken.”

Volgens Huizinga lijkt het soms alsof er twee stromingen zijn: anti-Islam, en de multiculturalisten. “Maar zo is het natuurlijk niet. Je mag het met Wilders oneens zijn, maar je kunt nooit rechtpraten dat hij omwille van zijn politieke uitspraken, de rest van zijn leven met bewaking moet rondlopen. Er is dus echt iets aan de hand in ons land. Tegelijk moet je pal staan voor de vrijheid van godsdienst. In dat spanningsveld is het voor de ChristenUnie een geweldige uitdaging een herkenbaar profiel te ontwikkelen, dat recht doet aan de zorgen van de Wildersstemmer, en aan de grondwettelijke vrijheden. Gert-Jan Segers, directeur van het Wetenschappelijk Instituut, is daar goed en heel reëel mee bezig.”

Dit is een ingekorte versie van het interview, lees het volledige interview in het Nederlands Dagblad van 14 oktober 2010.