Raymond Gradus vertelt in het Nederlands Dagblad dat het economisch herstelprogramma van het CDA bij uitstek christelijk is. Intussen weten we ook dat het CDA dit herstelprogramma wil uitvoeren met drie ultrapaarse partijen: VVD, D66 en GroenLinks. Ik kan deze keuze niet begrijpen. Het CDA zegt christelijk te zijn, maar mag de kiezer dan ook een inzet verwachten voor een christelijke beleidsagenda?

ChristenUnie en CDA hebben in de afgelopen periode samengewerkt in een coalitie. Twee christelijke partijen aan het roer, prachtig. Het coalitieakkoord van 2007 zette een koerswending in op het gebied van abortus, het gezin, de koopzondagen, aandacht voor milieu en samenleving. Dat waren belangrijke nieuwe thema’s waarin christelijke uitgangspunten doorwerken. Waarom maakt het CDA ze niet tot inzet van deze verkiezingen? Wie zich op rentmeesterschap en solidariteit beroept moet het niet alleen hebben over de portemonnee van de burger, maar over de volle breedte van wat er gedaan moet worden in een land.

Niet een stem op het CDA, maar een stem op de ChristenUnie is de beste waarborg voor een christelijke beleidsagenda. Er komt waarschijnlijk een vierpartijencoalitie. De ChristenUnie kan zomaar weer nodig zijn en zal opnieuw, zoals na de vorige verkiezingen, haar huid duur verkopen. Een ChristenUnie in de buurt van tien zetels is in dat opzicht veel waard. Meer waard dan een partij die erop gebrand is de grootste te zijn, maar geen immateriële agenda meer heeft. Het principe van rentmeesterschap selectief toepraten naar een discutabel hervormingsprogramma, zoals Gradus doet, lijkt me ronduit oppervlakkig. Ik bedoel: heb het dan ook eens op deze manier over de toekomst van de aarde, duurzaamheid, over sociale gerechtigheid en de woningmarkt. 

Het CDA verkondigt overal dat ze een coalitie wil met VVD, D66 en GroenLinks. Balkenende zaait momenteel overal de irreële angst voor een paars kabinet (zonder het CDA), maar wil zelf het liefst regeren met de meest paarse partijen. Waarom? Omdat dit ‘hervormingspartijen’ zijn. Dat zijn het inderdaad, maar wel met een eigen hervormingsagenda. D66 en GroenLinks strijden schouder aan schouder om het benoemingsbeleid van christelijke scholen te doorbreken. Samen met de VVD willen ze iets gaan regelen voor de koopzondag. Door dergelijke partijen wil het CDA zich nu bij voorkeur omringen. Het rentmeesterschap inzake de economische politiek van Nederland vereist dat. Reken maar uit wat voor verlies dit gaat opleveren.

Niet doen dus. Op het podium tijdens het ND-debat tussen de christelijke lijsttrekkers was het een en al verbroedering wat er van het CDA uitging. Sprekend over de strijd voor christelijke onderwijsvrijheid zei Balkenende: ‘allen voor een, en een voor allen’. Mooi gesproken. Een week later kenden we de echte voorkeur van het CDA. In het verleden werd nogal eens gezegd dat de christelijke partijen elkaar samen bij de les van de christelijke politiek houden. Ik weet zeker dat een stem op de ChristenUnie daar nu de beste remedie voor is. 

Prof.dr. Roel Kuiper is lid van de Eerste Kamer voor de ChristenUnie