Bron: Trouw
door Paola Verouden
Yvette Lont was verslaafd en prostituee. Nu zit ze in Amsterdam in de stadsdeelraad Zuid-Oost. Hoerenlopen is legaal, zegt ze. Maar niet op de Theemsweg.

AMSTERDAM - De vlek op het blazoen verbloemen. Niet Yvette Lont, fractievoorzitter van de ChristenUnie in de Amsterdamse deelraad Zuid-Oost. Zij vertelt zonder schroom over haar prostitutie- en verslavingsverleden. Want daar heeft Lont dankzij haar geloof inmiddels vrede mee gevonden. Omdat zij het voor haar aantreden vertelde, vond de partij het na aanvankelijke aarzeling ook geen probleem.

De commotie rond Rob Oudkerk omtrent zijn bezoekjes aan prostituees, noemt Lont hypocriet. ,,Hoerenlopen is legaal, dat heeft de overheid zo gewild.'' Maar op de Theemsweg, dat kan volgens haar niet door de beugel. ,,Het was een vrijplaats voor criminaliteit, drugsgebruik en loverboys die vrouwen ronselden om daar te werken. Zijn eigen politieke partij heeft die plek gesloten. Dan kan de gemeenschap Oudkerks gedrag moeilijk verwerken.''

Yvette Lont is een 48-jarige Surinaamse met een stralende glimlach. De tand des tijds heeft haar nog niet te pakken gehad. In haar pubertijd experimenteerde ze met softdrugs. Haar ervaringen staan haaks op de onder softdrugsgebruikers gangbare slogan: 'Een jointje in de morgen is een dag zonder zorgen'. Langzaamaan raakte ze verslaafd en zocht nieuwe, sterkere stimulansen. ,,De deur naar drugs was open. Ik stapte dagelijks uit de werkelijkheid en het ging van kwaad tot erger'', vertelt Lont.

's Nachts werkte ze als jazzdanseres, maar de nachten speelden haar parten. Een kennis bood haar cocaïne aan om wakker te kunnen blijven. ,,Dat was de gewoonste zaak van de wereld.''

Ze snoof, stopte met dansen en deed alles wat verboden was. Er kwam een nieuwe man in haar leven. Maar die was verslaafd aan heroïne. ,,Ik dacht dat ik hem wel kon helpen afkicken door bij hem in te trekken. In plaats daarvan raakte ik ook verslaafd.''

Een andere geliefde bood uitkomst. Hij kon Lont gratis heroïne bezorgen. Maar er kwam een kink in de kabel. Na een tijd was de voorraad 'bruin' op. Ze bleek in de handen te zijn gevallen van een loverboy. ,,Als danser kon ik, omdat ik verslaafd was, niet meer aan de slag. Hij bracht me naar een seksclub.''

Gedurende de negen jaar dat ze heroïneverslaafde was en zich prostitueerde, begon de politica in de meest chique club en eindigde in de goot. Ze tippelde in de toen nog roemruchte Amsterdamse Utrechtsestraat.

Ze werd wakker geschud toen haar eerste zoon verslaafd werd geboren. ,,Wat ben je voor een mens als je dit je eigen kind aandoet, zei ik tegen mezelf. Het is Gods genade geweest, dat ik nu nog leef.''

Lont kwam tot inkeer, zegt ze. ,,Ik hervond mijn geloof in God dat ik kwijt was geraakt.'' Ze hervond ook zichzelf. Nu is ze getrouwd, heeft drie gezonde kinderen en is druk doende als deelraadslid. Haar bijbel is zwaar gehavend, zoveel leest ze erin. Lont vergelijkt zichzelf met de zondige vrouw die de voeten van Jezus kuste en hem huilend om berouw vroeg. Zelf was ze ooit zondig. ,,We moeten het beroep prostituee niet normaal gaan vinden. Vrouwen die de hoer spelen, zijn vaak verwond. Een bezoek aan hen is absoluut niet de normaalste zaak van de wereld.''