Een week lang bijpraten, het huishouden doen (toch een beetje werkbezoek), koffie drinken bij Tim Hortons (een begrip in Canada) en met m'n zwager mee vissen in de Vedder River. Ter geruststelling: in BC gelden er strenge regels rond visvangst, ter bescherming van de visstand en daarmee de biodiversiteit.

Ik heb trouwens nog nooit zoveel vis zien zwemmen in een rivier. Het was voornamelijk zalm die vanuit de oceaan stroomopwaarts de rivier in zwom om daar eieren te leggen en vervolgens te sterven. Behalve veel plezier voor de kinderen (lekker spelen bij het water met emmer en net) leverde de vangst zelf niets op. 's Avonds hebben we vissticks gegeten...

Tussen de bedrijven door lees ik boeken. Een aanrader is Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen. Het werpt een historisch licht op de daklozenproblematiek en sociaal-economische verschillen zoals we die nog altijd kennen. Door de jaren heen pendelen we tussen 'harde' en 'zachte' maatregelen, tussen straffen en 'verheffen'. Er is niets nieuws onder de zon. Snuffelen in een Canadese bookshop leverde More Christianity op van C.S. Lewis. Lewis is een meester in beschouwingen over goed en kwaad, en de Law of human nature. Ook erg bruikbaar als achtergrond bij politieke vraagstukken van nu.

Een van de eerste vraagstukken die op me wacht volgende week is het invriezen van eicellen op 'sociale indicatie'. De vraag of dit mogelijk moet zijn, ging afgelopen zomer spelen toen het AMC bekendmaakte hiermee van start te willen gaan. Ik heb toen schriftelijke vragen ingediend die inmiddels beantwoord zijn. De embryowet mag dan wel de wettelijke ruimte bieden, maar niet alles wat mogelijk is, is wenselijk. Nog afgezien van principiële opvattingen over natuurlijke voortplanting die in deze discussie een rol spelen (het reduceren van vruchtbaarheid en bevruchting tot een technische handeling) zal iedereen zich moeten afvragen of we voor een sociaal-maatschappelijk probleem (nog niet de juiste partner gevonden in de vruchtbare leeftijd) een medische oplossing moeten zoeken (het invriezen van eicellen zodat een vrouw na haar veertigste de kinderwens nog in vervulling kan laten gaan).

Een beetje gevoel in deze discussie is op z'n plaats. Bij een grote kinderwens kan ik me alles voorstellen, zeker nu ik m'n nieuwe kleine nichtje bewonder. En toch overheerst bij mij de overtuiging dat kinderen een geschenk zijn. Het idee dat je kinderen 'neemt' is erg dominant in de discussie over ingevroren eicellen. Het leven is niet maakbaar.

Esmé Wiegman-Van Meppelen Scheppink