Dat is de strekking van een motie die Joël Voordewind gisteravond heeft ingediend tijdens een spoeddebat in de Tweede Kamer. Dat debat was aangevraagd naar aanleiding van uitspraken van minister Verhagen van Buitenlandse Zaken. Die speculeerde onlangs opnieuw (net als in januari dit jaar) in de media over een voortzetting van de Nederlandse aanwezigheid in Uruzgan na 2010. De minister-president zei daarover tijdens het debat: ,,Ik ben het verder met de Kamer eens dat voorkomen moet worden dat deze discussie via de media wordt gevoerd. Het was dan ook beter geweest als alle bewindslieden zich daar de afgelopen week aan hadden gehouden. Om die reden is in de ministerraad van afgelopen vrijdag afgesproken dat alle bewindslieden zich dienen te onthouden van speculaties over de situatie na 1 januari 2011.'' Zelf zei de minister van Buitenlandse Zaken vervolgens: ,,Ik betreur de commotie die is ontstaan naar aanleiding van de vragen die ik heb gesteld. Het ware beter om hardop na te denken in de Trêveszaal.''

In de motie die Joël Voordewind samen met zijn PvdA-collega Van Dam indiende, wordt het kabinet herinnerd aan de beloften die zijn gedaan toen eind 2007 besloten werd tot verlenging van de missie in Uruzgan. Het kabinet schreef toen dat Nederland per 1 augustus 2010 hoe dan ook zijn leidende militaire verantwoordelijkheid in Uruzgan zal beëindigen. Ook kreeg de Tweede Kamer de verzekering dat vanaf 1 augustus 2010 de terugtrekking van de Taskforce Uruzgan zo snel als mogelijk zal geschieden, en dat eind 2010 alle Nederlandse militairen weg zijn uit Uruzgan. Op basis van deze beloften creëerde het kabinet destijds het vereiste maatschappelijk en politiek draagvlak voor een verlenging van de missie tot eind 2010. Ook de ChristenUnie ging destijds akkoord met verlenging, alleen op basis van de garantie dat de krijgsmacht na 2010 niet langer zou worden ingezet voor de slopende ISAF-missie in Uruzgan.

Voordewind benadrukte gisteren de eigen verantwoordelijkheid van het kabinet. Niet de Tweede Kamer, maar de regering is aan zet wanneer de Navo te zijner tijd met een verzoek komt om Nederlandse militairen op een of andere wijze te blijven inzetten in Afghanistan. ,,Wij gaan zeer prudent om met de staatsrechtelijke verhoudingen: de regering regeert. Maar we mogen van haar wel vragen rekening te houden met wat de Kamer, de krijgsmacht en de samenleving een en andermaal is beloofd.’’

De motie van Voordewind en Van Dam luidt alsvolgt:

De Kamer,

Gehoord de beraadslaging,

Overwegende, dat het kabinet in de brief van 30 november 2007 het besluit aan de Kamer kenbaar heeft gemaakt dat Nederland per 1 augustus 2010 hoe dan ook zijn leidende militaire verantwoordelijkheid in Uruzgan zal beëindigen, dat vanaf 1 augustus 2010 de terugtrekking van de Taskforce Uruzgan zo snel als mogelijk zal geschieden en deze terugtrekking per 1 december 2010 zal zijn afgerond;

Overwegende, dat aan dit besluit de zware last die Nederland als NAVO-lid dan heeft gedragen en een verantwoordelijke belasting van de krijgsmacht ten grondslag lagen;

Spreekt uit, dat het kabinet dient vast te houden aan het eerder genomen besluit om alle Nederlandse militairen terug te trekken uit Uruzgan voor 1 december 2010;

Spreekt tevens uit, dat dit besluit, als mede de overwegingen die aan het besluit tot verlenging vooraf gingen, als achtergrond hadden dat Nederland na 2010 geen nieuwe missie in Uruzgan op zich zal nemen;

Verzoekt de regering – met inachtneming van de eigen verantwoordelijkheid die het kabinet conform artikel 100 in deze situaties draagt – nadrukkelijk met deze overwegingen en uitspraken rekening te houden;

En gaat over tot de orde van de dag.