Deze zomer was ik voor zes weken op de Nederlandse Antillen. Nu zal de gemiddelde lezer denken dat het zes weken lang vakantie vieren is geweest. Oké, ik had beschikking tot een zwembad, maar in werkelijkheid had ik een vol programma met werkbezoeken, gesprekken, media-optredens enzovoort. Hierbij een link naar één van de vele artikelen: uit het Antilliaans Dagblad.

Mensen die mij kennen weten dat ik me graag persoonlijk in onderwerpen wil verdiepen. De Nederlandse Antillen is één van mijn portefeuilles. Iedereen weet dat het proces van staatkundige vernieuwing een ingewikkeld proces is. De inzichten van die zes zomerweken gaan mij dan ook zeker te pas komen bij de vele debatten die over dit onderwerp de revue nog zullen passeren.

Een ander onderwerp dat mij zeer na aan het hart ligt is het armoedebeleid en de schuldenproblematiek. De ernst die alle individuele situaties van behoeftigheid en opeengestapelde schulden omringt, vraagt om opgestroopte mouwen en een gezamenlijke aanpak. De Bijbel gebiedt ons op tal van plaatsen op indringende wijze, op te komen voor de armen, de wezen en weduwen. Heel concreet komt dit voorbij in mijn pakket van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. In juni heb ik samen met een brede groep het manifest Schulden te lijf (hier te downloaden) overhandigd aan de staatssecretaris. Op heel veel plekken in het land zijn kerken en christelijke schuldhulporganisaties in de weer om mensen te helpen, schuldenproblematiek op te lossen en –ontzettend belangrijk- mensen weer aan het leren met geld om te gaan. Een steeds grotere groep mensen is niet voldoende in staat zijn eigen begroting rond te krijgen en verstandig met geld om te gaan. De gevolgen zijn groot. Zeker als daar kinderen in het geding zijn, vraagt dit om een samenleving die zorgzaam naar elkaar blijft omzien, een overheid die ervoor zorgt dat het bestaansminimum niet verder onder druk komt te staan. Juist in deze tijden van crisis doet dit een klemmend beroep op ons allemaal. Ik blijf daar voor knokken en zal geen gelegenheid nalaten hiervoor aandacht te vragen. En inmiddels is dat niet zonder succes. Met staatssecretaris Klijnsma – een vrouw met haar hart op de juiste plaats - aan mijn zijde, blijft de ChristenUnie hiervoor gaan.

En dan toch nog even over de Winkeltijdenwet. Omdat er inmiddels al veel over is gezegd en geschreven, wil ik het niet te lang maken. Wat de ChristenUnie betreft, wordt het wetsvoorstel van het kabinet op korte termijn in behandeling genomen. Van minister Van der Hoeven verwacht ik een voortvarende houding hier werk van te maken. Want de positie van kleine ondernemers, werknemers en de waarde van een collectieve rustdag moeten haar toch doen beseffen dat (betere) handhaving van de Winkeltijdenwet van groot belang is.

Cynthia Ortega-Martijn