Een groot deel van het bedrijfsleven wil gelukkig volop inzetten op duurzaam hout. Om deze inzet te belonen en de goeden niet onder de kwaden te laten lijden is handhaving nodig. De ChristenUnie is van mening dat naast criteria de handhaving cruciaal is om het duurzaam inkoopbeleid te laten slagen. Daarbij zou het zinvol zijn om in te zetten op ketencertificering, zodat je er zeker van bent dat alle onderdelen van de keten primair aandacht hebben voor duurzaam hout. Wiegman: "Wat mij betreft zet de minister in op het opnemen van boeteclausules in bestekken voor het niet opleveren van duurzame producten."

Lees hier de hele tekst uit het debat:
Er is reden genoeg om weer eens te spreken over de voortgang op het houtdossier dossier. Het beeld hierover is wat gemengd. Ik kreeg goede berichten door over bijvoorbeeld de gemeente Boskoop die in haar aanbestedingsbeleid expliciet mag vermelden dat inschrijvers in het bezit moeten zijn van een FSC-certificaat. Dat is een mooi voorbeeld dat navolging verdient door andere gemeenten en overheden! Gaat de minister dit voorbeeld overigens ook aangrijpen om duurzaam inkopen van hout richting gemeenten te promoten? Ook hoor ik goede berichten over de vrijwillige partnerschapovereenkomst dat gesloten is met Ghana. Natuurlijk zijn het eerste stappen, maar het begin is er. Een punt valt de ChristenUnie in het bijzonder op, en dat is het voornemen tot wetswijziging om de landrechten goed te regelen. Zeker voor de overeenkomst met Maleisië en de problemen daar met de inheemse bevolking is dit iets wat navolging verdient, denkt u niet?
Maar, zoals gezegd, het beeld is gemengd. Tot voor kort was er weinig duidelijk over het inkoopbeleid en de duurzaamheidscriteria van de overheid zelf, terwijl daar het goede voorbeeld vandaan moet komen. Ook de voortgang op het Europese vlak blijft onduidelijk.

Ik wil beginnen bij de Europese dimensie. De partnerschappen die de EU sluit met houtproducerende landen zijn een goede eerste stap. Maar we kunnen niet doorgaan met eisen opleggen aan producerende landen als we niet zelf de hand in eigen boezem willen steken. De EU moet zelf stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat illegaal hout de EU-markt niet meer opkomt. Waardering voor de inzet van de minister op dit dossier, maar het wordt nu toch wel wat problematisch gelet op het nadere einde van de mandaatsperiode...Heeft de minister er duidelijkheid over wanneer de voorstellen van de Commissie nu eens echt behandeld zullen worden? Is de minister bereid bij Barroso aan te dringen op spoedige behandeling?! Deze eindeloze vertraging zet immers ook de vrijwillige partnerschapsovereenkomsten op het spel.
Het is misschien wat veel gevraagd gezien het moeizame proces, maar zet de minister daarnaast ook in op aanvullende Europese maatregelen? Ik denk dan aan een vereiste dat echt alleen aantoonbaar legale houtproducten op de Europese markt worden geplaatst; het centraal vast leggen van de vereisten hiervoor om een level playing field te bevorderen; en een vereiste van ketentransparantie.

Terug naar Nederland. De ChristenUnie is blij met de brief, van vlak voor het zomerreces, waarin duidelijkheid wordt gegeven over de inkoopcriteria. Er wordt duidelijk gekozen voor duurzaam hout, en wanneer dat niet beschikbaar zal het hout minimaal legaal moeten zijn. Mooi ook dat er vaart achter zit en dat nog deze maand duidelijk zal zijn of de belangrijkste certificeringssystemen voldoen aan de opgestelde criteria. Ik ben wel benieuwd wat de verwachting is voor de resterende 30% van het hout dat onder andere keurmerken valt. Op wat voor termijn verwacht de minister hierover duidelijkheid?
Maar, hier moet het niet bij blijven. Door de ministers is steeds aangegeven dat eerst de criteria rond dienen te zijn, en werd een afwachtende houding aangenomen tav flankerend beleid. De ChristenUnie constateert dat het nu dus tijd is voor verdere stappen zodat duurzaam hout de normaalste zaak van de wereld kan worden. Enkele zaken wil ik onder uw aandacht brengen: flankerend beleid, monitoring en handhaving. Om met dat laatste te beginnen: een groot deel van het bedrijfsleven wil volop inzetten op duurzaam hout. Om deze inzet te belonen en de goeden niet onder de kwaden te laten lijden is handhaving nodig. Wat is daarvoor geregeld op dit moment? De ChristenUnie is van mening dat naast criteria de handhaving cruciaal is om het duurzaam inkoop beleid te laten slagen! Is het niet zinvol in te zetten op ketencertificering, zodat je er zeker van kunt zijn dat alle onderdelen van de keten inzetten op duurzaam hout? Wat mij betreft zet de minister in op het opnemen van boeteclausules in bestekken voor het niet opleveren van duurzame producten. Graag reactie.
In aanvulling hierop: wordt er ook gemonitord of het beleid werkt, zodat er tijdig kan worden bijgestuurd?
En dan het flankerende beleid. Er is veel aanbod van duurzaam hout. Nu is het wat de ChristenUnie betreft zaak in te zetten op een toename van de vraag, bij overheden, bedrijven en burgers. We moeten dit niet alleen maar aan de markt overlaten, maar als overheid ook actief stimuleren...Wat mij betreft wordt er dus nu echt haast gemaakt met het onderzoek van CE Delft naar belastingmaatregelen op niet-duurzaam geproduceerd hout. Wat is de stand van zaken, en op wat voor termijn kunnen wij dit onderzoek verwachten? Ik denk ook aan betere informatie over de mogelijkheden om duurzaam hout aan te schaffen onder het bredere publiek, middels een publiciteitscampagne. En zijn er geen kansen in bestaande regelingen als VAMIL voor het promoten van duurzaam hout? Wat denkt de minister bijvoorbeeld van de uitbreiding van de VAMIL lijst met bedrijfsmiddelen die van belang zijn in duurzame houtproductie? Ook ligt er volgens de ChristenUnie een kans bij de lagere overheden: op weg naar de 100% kan er van hen in ieder geval gevraagd worden ten minste legaal hout in te kopen, en zoveel mogelijk duurzaam. Wat is de inzet van de minister op deze punten?