Je beste Flevo-herinnering?
Dat was een optreden met Decima, een cabaretgroep waar ik deel van uitmaakte, ik denk in 1996. Een jaar eerder had ik samen met een vriend ook een soort van cabaretvoorstelling proberen te geven. Maar alles wat we grappig bedoelde sloeg dood als lauw bier. Een zeer treurige ervaring. Het volgende jaar traden we op als Decima, om 1 uur ’s nachts ofzo. En het was net of er een lachband opstond. Erg opbeurend. Na afloop hadden we ook gesprekken over de thema’s van de voorstelling. Want volgens ons ging het ook nog ergens over.

A new day. Dat is wel op jou van toepassing, volgens mij. Allemaal nieuwe dingen!
Dat kun je wel zeggen. Ik ben net met Rianne en onze drie dochters terug van een jaar studeren in Amerika en daarvoor hebben we zeven jaar als christelijke werkers in Egypte gewoond. In die jaren kwamen we alleen in Nederland om weer weg te gaan, maar nu zijn we gekomen om te blijven. We hebben een nieuw huis, nieuwe school, nieuwe kerk, nieuw werk. Ik ben bij het Wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie aan de slag gegaan. Alles is dus nieuw. Maar het is wel een goede ervaring. Je gaat minder aan spullen hechten en meer aan elkaar en meer aan God. Het is bijzonder om te merken dat God op iedere nieuwe plek weer voor ons zorgt. Je gaat ook meer verlangen naar de laatste ‘nieuwe dag’, het moment waarop we iedereen weer zullen zien. Want ik heb ook van mensen afscheid genomen waarvan ik wist dat ik die waarschijnlijk hier op aarde nooit meer zou zien.

Je gaat vast over politiek praten?
Ik ga bij het WI een studie schrijven over de islam in Nederland en dan natuurlijk vooral over de politieke uitdaging waarvoor de islam ons in Nederland plaatst. Maar ik wil het op Flevo ook hebben over onze persoonlijke omgang met moslims. Want ik heb dan wel gemengde gevoelens over de islam, Jezus vraagt me om moslims lief te hebben.

Hoeveel moslims ken je? Wat leer je van hen?
In zeven jaar Egypte leer je wel een paar moslims kennen. En je praat makkelijker met een Egyptische moslim over God dan met veel Nederlandse christenen. Wat ik wel mooi vind is dat geloof bij moslims een uiterlijke kant heeft, geloof komt terug in taalgebruik en handelingen. God krijgt daardoor veel meer een plaats in het normale leven. In ons leven is God wel heel erg een privé-aangelegenheid geworden. Maar wat ik in Egypte ook heb geleerd is dat Jezus het verschil maakt. Zonder Jezus ben je al snel een farizeeër. Met Jezus heb je vrede met God en mag je Hem Vader noemen. Bij de moslims die ik ken heb ik veel angst voor God gezien. Maar Jezus’ liefde drijft die angst uit.

Liggen er antwoordkaarten om lid te worden van de CU na afloop?
Dat is een goede tip van je. Ik zal ze meenemen.

Bron: Visie / gedeeltelijk geplaatst

www.flevofestival.nl