Een Palestijnse journalist bezoekt de Tweede Kamer en ik krijg gruwelijke beelden te zien van het geweld in de Gazastrook. Het geweld tussen de Israëlische soldaten en de Palestijnen, en tussen de Palestijnen onderling. De journalist pleit voor vrede en rust in Gaza. Ik verbaas me over de aanwezigheid van vele kinderen en jongeren bij de demonstraties die vaak op geweld uitlopen. Waarom nemen vaders hun kinderen mee naar demonstraties? Waarom zoveel geweld? Palestijnse kinderen worden op de Hamastelevisie aangespoord om zelfmoordaanslagen te plegen en er zijn sinds 30 april honderden Qassamraketten vanuit Gaza op Israël afgevuurd. Ik begrijp van de journalist dat vele Palestijnen in de Gazastrook ook niet achter deze beschietingen staan. Ik ben het met hem eens: het bloedvergieten en het doden van onschuldige kinderen, vrouwen en ouderen, die niets met het conflict te maken hebben, moet stoppen. En er moet een duurzame oplossing komen waardoor twee volken in vrede naast elkaar kunnen leven. Die vrede kan pas standhouden onder de voorwaarde die het regeerakkoord noemt: 'Veilige en erkende grenzen voor Israël en een levensvatbare Palestijnse staat'.

Zolang de Palestijnse eenheidsregering de staat Israël niet erkent en het gebruik van geweld niet afwijst, zal er geen vooruitgang geboekt worden in de vredesbesprekingen. Dat de Palestijnse regering, gedomineerd door Hamas, daartoe niet bereid is, blijkt steeds weer. Premier Haniyeh zei op 2 april in een Saudische krant dat ,,er geen sprake kan zijn van de erkenning van Israël''. ,,Alle vorm van verzet is een legitiem recht van de Palestijnen''. De Hamasleider in Gaza, Sami Abu Zuhri, zei het op 6 april als volgt: ,,Hiermee voeden we onze kinderen op: gewapend verzet, geen erkenning van Israël, een Palestijnse staat van de rivier tot aan de zee, alle heilige plaatsen zijn van ons, inclusief Jeruzalem, alle vluchtelingen dienen terug te keren naar Israël.''

Somber
De ChristenUnie is het met minister Verhagen van Buitenlandse Zaken eens dat alleen gesprekken tussen premier Olmert en president Abbas kunnen leiden tot tastbare verbeteringen van de veiligheid voor de Israëliërs en de Palestijnen. Verhagen wil ook contacten onderhouden met gematigde ministers van de eenheidsregering. De ChristenUnie is daar tegen, omdat dan toch de indruk ontstaat dat Nederland banden aanhaalt met een regering waarin de meerderheid van de ministers, inclusief de premier, lid is van Hamas. Hamas staat al jaren op de lijsten van terroristische organisaties van de Europese Unie. Omdat de minister toch steun kreeg voor zijn opstelling van CDA en PvdA diende ik onlangs een motie in die van de regering vraagt om de relaties met de eenheidsregering te heroverwegen indien geweldsuitbarstingen door Hamas worden ondersteund of goedgekeurd. De Hamaswoordvoerder heeft inmiddels gemeld dat Hamas achter de raketbeschietingen vanuit Gaza staat en niets zal doen om deze te verhinderen. Op de Palestijnse staatstelevisie worden oproepen uitgesproken om ,,de kelen door te snijden van Palestijnen die niet hun gezicht bedekken,,. Er vinden in Gaza aanvallen plaats op internetcafés, restaurants met tv-schotels, christelijke en buitenlandse instellingen. Deze en andere uitspraken lijken mij reden genoeg om de relatie met de eenheidsregering te heroverwegen.

Vredesinitiatief
De ChristenUnie vindt dat alle inspanningen nu gericht moeten zijn op het versterken van de positie van president Abbas. De hernieuwde onderhandelingen tussen Olmert en Abbas en de Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken Rice zijn een goed voorteken dat er schot zit in het zoeken naar mogelijke vredesregelingen. Het vredesinitiatief van de Arabische Liga is een goed uitgangspunt om tot onderhandelingen te komen.

Om het vertrouwen tussen Abbas en Olmert te herstellen kan Abbas zich inzetten door een teken van leven te geven van de ontvoerde Israëlische soldaat, door de raketaanvallen vanuit de Gazastrook te stoppen alsook het interne geweld tussen Fatah en Hamas. Olmert zal op zijn beurt het leger moeten aanspreken op proportionaliteit als het gaat om het gebruik van geweld, het vergroten van de bewegingsvrijheid van de Palestijnen en het stoppen met de uitbouw van de nederzettingen.

Bij de onderhandelingen past voor Nederland bescheidenheid als het gaat om een blauwdruk voor een definitief vredesverdrag. Uiteindelijk telt het resultaat, stopzetting van het onderlinge bloedvergieten.

(Auteur: Joël Voordewind. Hij is buitenlandwoordvoerder van de ChristenUnie in de Tweede Kamer.)