Blogs per auteur

Twee dagen lang debatteerde de Tweede Kamer over CETA, het handelsverdrag met Canada. Voorafgaand aan het debat heb ik in een blog het dilemma dat we als ChristenUnie zien, zo helder mogelijk proberen te beschrijven. Nu, na het debat, wil ik u opnieuw meenemen in onze afwegingen.

Het debat liet een diepe polarisatie zien. Voorstanders zijn enthousiast vóór, tegenstanders zijn héél erg tegen. Veel aandacht ging naar onze fractie uit en onze middenpositie.

Een sterke en veerkrachtige samenleving begint in de regio: de plek waar we wonen, werken en onze vrije tijd doorbrengen. Het kabinet zet dan ook in op nauwe samenwerking met de regio’s. Vandaag heeft de ministerraad ingestemd met het voorstel voor 14 nieuwe Regio Deals van minister Schouten (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) en minister Knops (Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties). Voor deze deals is 180 miljoen euro beschikbaar uit de Regio Envelop waar in totaal deze kabinetsperiode 950 miljoen euro in zit.

Elke dag komt de vrijwillige brandweer op voor mensen in nood. Deze moedige mannen en vrouwen riskeren hun leven om anderen in veiligheid te brengen. Ik heb daar ongelofelijk veel bewondering voor. Juist in een tijd waarin hulpverleners vaak te maken krijgen met geweld en agressie, is het voor de ChristenUnie belangrijk dat de brandweervrijwilligers de erkenning en waardering krijgen voor hun moedige werk.

Per jaar worden er meer dan 1.300 meisjes slachtoffer van seksuele uitbuiting. Per week komen er 25 slachtoffers bij. Dat is een hele schoolklas. Van die schoolklas komt nog niet één kind per week in beeld. De rest blijft onzichtbaar, wordt niet geholpen en niet beschermd, en de daders blijven op vrije voeten. Daar maak ik me zorgen over. Dat moet anders.

Handel is iets moois. Zolang als we bestaan wordt er al handelgedreven, wat enorm heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van heel veel landen, zeker ook van Nederland. En nog steeds is handel belangrijk, zowel voor ontwikkelde als minder-ontwikkelde landen.

Vorige week schreef ik een blog met als titel ‘In wat voor land willen wij werken?’ Dat is de vraag die de commissie- Borstlap boven zijn rapport heeft gezet. Ik zou die vraag eigenlijk nog wat breder willen trekken: in wat voor land willen wij leven? 

Stel je een portiek voor met drie voordeuren in de Utrechtse wijk Overvecht. Achter de één woont een oudere vrouw met dementie. Daarboven woont een alleenstaande moeder die ziet hoe haar zoon van vijftien met foute vrienden omgaat. En achter de derde deur is net een Eritrese statushouder komen wonen. Alle drie hebben ze behoefte aan iemand die naar ze omziet. Een sterke schouder om op te leunen. Maar wie is er nog over om dat te doen?

Op zondagmorgen zit ik altijd in de kerk. Behalve vorige week. Ik was bij de indrukwekkende Nationale Holocaust Herdenking in het Wertheimpark in Amsterdam, precies 75 jaar na de bevrijding van Auschwitz. Het was de herdenking met het indrukwekkende en ontroerende moment waarop premier Rutte namens de regering de Joodse gemeenschap excuses aanbood. Eindelijk.