De val van dit kabinet is tragisch voor premier Balkenende, maar was ook onvermijdelijk. De keuze voor D66, het hart van het eerdere paarse kabinet, in het kabinet Balkenende II, was van begin af aan dubieus. De invloed van D66 op het kabinetsbeleid betekende in veel opzichten immers niet veel goeds voor het land. De bezuinigingen bij de omroepen en de voortdurende aanvallen op de vrijheid van onderwijs zijn hiervan voorbeeld.

De ChristenUnie heeft gemengde gevoelens bij de val van dit kabinet. De ChristenUnie steunde in grote lijnen de hervormingsagenda van Balkenende, maar de rigide uitvoering betekende te vaak dat kwetsbare groepen mensen daardoor onnodig hard werden getroffen. Het milieubeleid kwam er bekaaid van af. Het asielbeleid ontspoorde regelmatig; zo was er zeer zware druk vanuit de Kamer voor nodig om de uitzetting van christenen naar moslimlanden als Iran en Afghanistan te verhinderen. De ChristenUnie steunde het kabinet in het normen en waardendebat, maar betreurt dat de evaluatie van de abortuswet en het euthanasiebeleid te lang op zich heeft laten wachten en niet meer tot bijstelling van het beleid leidt.

De ChristenUnie pleit nu voor vervroegde verkiezingen.

Zie ook:
Dossier: val kabinet Balkenende II
Veel gestelde vragen over de val van het kabinet Balkenende II