Nieuws

Al ruim een jaar houdt het coronavirus ons in de greep. Het raakt ons allemaal op veel verschillende manieren. Ik denk aan kleinkinderen die hun opa en oma al een jaar lang veel minder zien, laat staan knuffelen, aan jongeren die dag in dag uit achter het scherm hun lessen volgen, aan mensen die hun baan kwijt zijn geraakt of in spanning leven hoe lang dit nog goed gaat. Maar ook aan al die mensen die heftig ziek werden en nog dagelijks de gevolgen voelen, en aan de velen die met verdriet en rouw leven omdat ze geliefden missen. Wie je ook bent, corona beïnvloedt al een jaar lang elke dag ons leven. 

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de vrijgegeven notulen van de Ministerraad. Opnieuw een debat over het ongekende onrecht dat in de toeslagenaffaire duizenden ouders trof en levens verwoestte. Opnieuw een debat over de fouten die de overheid maakte en niet of te traag herstelde. Opnieuw spreken we over het functioneren van de overheid en de gebreken in onze politieke cultuur.

Onlangs kwam D66 met een initiatiefwet om de zogeheten ‘beraadtermijn’ bij abortus af te schaffen. De vijfdagentermijn voordat een abortus kan worden uitgevoerd is volgens D66 ‘betuttelend’ en kan leiden tot ‘onnodige extra psychische druk’. En niemand is voor betuttelen en psychische druk, toch? 

Wat mij raakt in die opstelling, is dat het niet lijkt te erkennen dat abortus een intens moeilijk dilemma is.

Tijdens het debat over de aanpak van het coronavirus mocht ik voor het eerst het woord voeren in de Tweede Kamer. In mijn maidenspeech sprak ik over wat voor samenleving we willen zijn. Want hoe je met de zwaksten omgaat, laat zien wat voor samenleving je voor ogen hebt. Ik hoop mij te inzetten voor een overheid die er is als schild voor de kwetsbaren en aan een samenleving die het goede zoekt en aandacht heeft voor elkaar. 

Dankjewel Piet. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om jou te bedanken. Het zijn veel woorden voor elkaar maar dat is ook wel nodig. Piet is de voorzitter die afscheid gaat nemen. Onze onvermoeibare voorzitter. En wat me vanochtend raakte in de woorden van Henk Stoorvogel was de aandacht voor die ene. Die ene die voor je staat, dat het daarom gaat. En als iemand dat heeft belichaamd, als iemand dat heeft laten zien, dan is het Piet Adema onze voorzitter. Dan pakte hij weer de auto en ging hij naar dat ene lid die wel heel veel vragen had. Afgelopen week nog naar iemand in Groningen. Hij reed erheen en zat er de hele avond met die ene.  Piet, dankjewel voor wat je voor ons heeft gedaan. Dankjewel voor alles wat je hebt gedaan. Met hart en ziel heb je je gegeven aan die missie. Ik dank ook voor persoonlijke, hele warme banden die wij hebben gehad. Dat we elkaar altijd konden bereiken, elkaar altijd hebben vastgehouden. Piet, dankjewel! 

Allereerst de communicatie. Er is niet altijd sprake van heldere en eenduidige communicatie en dat is misschien een understatement. We hebben onduidelijkheid gehad over verruiming op 21 april en frustratie dat dat niet gehaald kon worden. Nu is het waar dat het kabinet dat nooit heeft gecommuniceerd - dat 21 april er sprake zou zijn van verruiming - maar het is wel uitgelekt. En dat is wel een patroon. Dat zodra de dienstauto’s het Catshuis verlaten, dan ligt toch wel de informatie toch wel bij de media. En dat leidt tot frustratie.

Vandaag mocht ik voor het eerst het woord voeren in de Tweede Kamer en tijdens deze maidenspeech sprak ik over de schrijnende situatie in Groningen. Over mensen die het vertrouwen in de overheid verloren. Dat thema is indringend en komt op veel gebieden terug. Ik zie het als een belangrijke opdracht om me de komende jaren sterk te maken voor een betrouwbare en dienstbare overheid.

Hieronder de tekst die ik uitsprak: